pān niè
pān guì
pān huà
pān bǎi
pān hào
pān yuán
pān zhì
pān kǎn
pān lián
pān yǐn
pān zhuī
pān zhǐ
pān hóng
pān jìn
pān jiāo
pān liú
pān gòng
pān bó
pān luán
pān lín
pān fú
pān xiǎng
pān hú
pān jiàn
pān jiē
pān yōng
pān zhāi
pān rán
pān bǐ
pān wéi
pān jī
pān yuán
pān gào
pān yuè
pān yún
pān yuán
pān fù
pān yǐ
pān lóng
pān shēng
pān sòng
pān nǐ
pān péi
pān yán
pān tán
pān wèn
pān lán
pān wàng
pān fèng
pān wàn
pān liàn
pān huā
pān jiāo
pān fù
pān jī
pān gāo
pān mù
pān fān
pān chě
pān yì
pān tiáo
pān pèi
pān qín
pān yán
pān qīn
pān qiān
pān xiōng
pān zhé
pān dēng
pān chóu
pān lèi
pān fèng
pān chán
pān lún
pān hé
pān zhǐ
pān bàn
pān nòng
pān pá
pān wū
pān hài
pān yán
pān lù
pān yī
pān yuán
pān guāng
pān liáo
pān rǎn
pān lín
pān lì
pān mó
guī hóng
dì hóng
hán hóng
máng hóng
lián hóng
páng hóng
jī hóng
ní hóng
sāi hóng
biàn hóng
jīn hóng
dān hóng
duàn hóng
tài hóng
qīng hóng
xiáng hóng
fēi hóng
shuāng hóng
xì hóng
yàn hóng
lín hóng
yóu hóng
míng hóng
gū hóng
lǚ hóng
fēi hóng
piàn hóng
lái hóng
dà hóng
yuān hóng
méng hóng
lù hóng
bīn hóng
yuān hóng
yú hóng
lí hóng
jīng hóng
lín hóng
bā hóng
áo hóng
jiàn hóng
xuě hóng
yún hóng
pān hóng
méng hóng
chūn hóng
liáng hóng
xìn hóng
èr hóng
xī hóng
máng hóng
jià hóng
āi hóng
jiǔ hóng
wú hóng
xiāo hóng
shī hóng
máng hóng
yàn hóng
shěn hóng
yàn hóng
yān hóng
qiū hóng
bō hóng
míng hóng
⒈ 喻志向远大。
引语本汉王褒《四子讲德论》：“附驥尾则涉千里，攀鸿翮则翔四海。”
宋范仲淹《上张侍郎启》：“闻汉相出守，遽彰集凤之仁； 蜀客寓言，适起攀鸿之志。”
宋秦观《贺苏礼部启》：“叹刻鵠之未成，念攀鸿而何敢。”
攀pān(1)（动）抓住东西往上爬：～扯｜～登。(2)（动）指跟地位高的人结亲戚或拉关系：～亲。(3)（动）设法接触；牵扯：～谈。
鸿读音：hóng鸿hóng(1)（名）鸿雁：～毛。(2)（名）〈书〉指书信：来～（来信）。(3)（形）大：～图｜～儒。(4)（Hónɡ）姓。