zú zǐ
zú cóng
zú lèi
zú miè
zú quán
zú rén
zú dǎng
zú shì
zú qīn
zú guàn
zú guī
zú zǔ
zú páo
zú mǔ
zú zhèng
zú jī
zú zūn
zú yí
zú dì
zú zhí
zú fēn
zú jǔ
zú chǎn
zú guǐ
zú tán
zú xiōng
zú luǒ
zú yíng
zú yuē
zú fù
zú zhǎng
zú zhū
zú yún
zú qī
zú yì
zú lí
zú yīn
zú pǔ
zú sǐ
zú xì
zú lěi
zú qún
zú shū
zú huī
zú dì
róng yí
jìn yí
qián yí
shān yí
bān yí
kān yí
chǒu yí
jiǎn yí
huī yí
sì yí
shuō yí
qǐ yí
jiǎn yí
jiān yí
lún yí
lǎng yí
nán yí
fān yí
bīng yí
zī yí
yù yí
fēi yí
qīng yí
kuàng yí
tiǎn yí
bǐ yí
chī yí
zōng yí
pán yí
děng yí
huáng yí
lóng yí
suí yí
kūn yí
chuàn yí
huái yí
zī yí
xú yí
shāng yí
qín yí
chí yí
qiāng yí
dūn yí
míng yí
nì yí
tóng yí
yú yí
huá yí
liù yí
téng yí
liú yí
mín yí
bǎi yí
hùn yí
cuì yí
ǒu yí
yì yí
wō yí
chóu yí
bǐng yí
kūn yí
fěi yí
dōng yí
wēi yí
hú yí
líng yí
biān yí
jiǎn yí
mán yí
miè yí
quǎn yí
shōu yí
yú yí
píng yí
wài yí
cán yí
yú yí
sào yí
bái yí
fēng yí
dàng yí
niǎo yí
nǚ yí
chóu yí
tián yí
quǎn yí
dá yí
xī yí
bí yí
féng yí
yáng yí
dǎo yí
bó yí
hòu yí
cháng yí
běi yí
yú yí
jiā yí
xiǎn yí
huāng yí
wēi yí
yǎn yí
zú yí
jǐng yí
líng yí
chuàng yí
líng yí
chōng yí
lái yí
bù yí
jū yí
miè yí
jiǔ yí
huò yí
líng yí
guǎng yí
huǐ yí
xiā yí
cháo yí
xū yí
⒈ 族灭。
引《史记·田儋列传》：“高皇帝迺詔卫尉酈商曰：‘ 齐王田横即至，人马从者敢动摇者致族夷！’”
唐李翱《准制祭伏波神文》：“无极巧舌， 伍奢族夷。”
《资治通鉴·唐太宗贞观二年》：“以辰州刺史裴虔通，隋煬帝故人，特蒙宠任，而身为弑逆，虽时移事变，屡更赦令，幸免族夷，不可犹使牧民，乃下詔除名，流驩州。”
族zú(1)（名）本义：家族：家族(2)（名）古代的一种酷刑；杀死犯罪者的整个家族；甚至他母亲、妻子等的家族：～刑。(3)（名）种族；民族：汉～。(4)（名）事物有某种共同属性的一大类：水～｜语～。
夷读音：yí1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。