dūn shǒu
dūn fú
dūn dāng
dūn tà
dūn tà
dūn dēng
dūn zǐ
dūn shēn
dūn yí
dūn jiǎ
cún cún
dūn fēng
dūn jù
dūn yí
dūn jiē
dūn kēng
dūn wō
dūn lì
dūn ān
dūn diǎn
dūn bù
dūn tuǐ
dūn chī
dūn diǎn
dūn bān
dūn jù
dūn miáo
dūn è
dūn xún
dūn wǔ
dūn zuò
chōng yí
liú yí
xiā yí
jū yí
kūn yí
hú yí
suí yí
lǎng yí
niǎo yí
jiǔ yí
děng yí
zú yí
tiǎn yí
féng yí
chuàng yí
yú yí
jìn yí
yǎn yí
shōu yí
cán yí
bǐ yí
mín yí
nán yí
yú yí
wō yí
bù yí
xū yí
sì yí
zōng yí
kuàng yí
qín yí
tóng yí
bái yí
líng yí
zī yí
yì yí
cháo yí
qǐ yí
fēng yí
bān yí
jǐng yí
bīng yí
chí yí
qiāng yí
huá yí
shuō yí
xiǎn yí
bǎi yí
lái yí
qīng yí
dōng yí
lún yí
jiǎn yí
chī yí
miè yí
huī yí
huǐ yí
shān yí
téng yí
xú yí
fān yí
xī yí
dàng yí
kūn yí
cuì yí
jiǎn yí
hùn yí
cháng yí
líng yí
jiǎn yí
fēi yí
chóu yí
sào yí
mán yí
nǚ yí
yù yí
shāng yí
kān yí
biān yí
quǎn yí
quǎn yí
ǒu yí
miè yí
jiān yí
hòu yí
wài yí
róng yí
chǒu yí
fěi yí
bǐng yí
wēi yí
guǎng yí
qián yí
dá yí
bí yí
yáng yí
tián yí
chuàn yí
liù yí
huò yí
huái yí
yú yí
pán yí
dūn yí
jiā yí
dǎo yí
huáng yí
píng yí
huāng yí
chóu yí
wēi yí
míng yí
nì yí
líng yí
líng yí
yú yí
zī yí
bó yí
běi yí
lóng yí
⒈ 亦作“蹲跠”。
⒉ 蹲踞。
引《文选·王延寿＜鲁灵光殿赋＞》：“玄熊舑舕以齗齗，却负载而蹲跠。”
李周翰注：“言玄熊吐舌出齿，却负戴栋梁而蹲踞也。”
清吴伟业《田家铁狮歌》：“田家铁狮屹相问，舑舕蹲夷信殊状。”
⒊ 踞坐。古代看作是野蛮、无礼的举动。
引汉贾谊《新书·等齐》：“诸侯王所在之宫衞，织履蹲夷，以皇帝所在宫法论之。”
《后汉书·鲁恭传》：“夫戎狄者，四方之异气也。蹲夷踞肆，与鸟兽无别。”
晋葛洪《抱朴子·刺骄》：“或乱项科头，或裸袒蹲夷。”
章炳麟《訄书·官统下》：“东方日本，有少连焉，其民蹲夷不恭，故贤者犹侏张。”
1. 两腿尽量弯曲，像坐的样子，但臀部不着地：蹲下。蹲伏。蹲踞。蹲腿。
2. 〔蹲苗〕在一定时期内控制施肥和灌水，进行中耕和镇压，使幼苗根部下扎，生长健壮，防止多余茎叶生长。
3. 喻呆着或闲居：蹲膘。蹲窝。蹲班房（坐牢）。
夷读音：yí1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。