mán xià
mán bào
mán jūn
mán dàn
mán zōu
mán tuó
mán xī
mán kòu
mán yān
mán jiāo
mán qín
mán yě
mán jūn
mán jī
mán mín
mán jué
mán luò
mán zhuāng
mán fú
mán chuán
mán wáng
mán shì
mán bù
mán huà
mán zú
mán dǐ
mán jì
mán lǔ
mán kē
mán lǐ
mán niáng
mán shēng
mán tóu
mán xián
mán zhā
mán pái
mán lì
mán lì
mán qí
mán mò
mán hàn
mán tóng
mán bó
mán qiú
mán tóng
fǔ kuài
mán chuí
mán máo
mán zuǒ
mán chá
mán gōng
mán yí
mán hèng
mán chǔ
mán pí
mán xuē
mán chàng
mán xìng
mán xuē
mán bó
mán lì
mán huì
mán tíng
mán yǒng
mán guō
mán chán
mán yāo
mán mò
mán gǔ
mán yǔ
mán qiáng
mán mò
mán zi
mán shū
mán guǎng
mán kè
mán mán
mán jīng
mán chù
mán jìn
mán gē
mán sài
mán lǐ
mán chù
mán jiān
mán liáo
mán dòng
mán yáo
mán zuò
mán fǔ
mán pó
mán zuò
mán jiǔ
mán nán
mán zhǐ
mán sú
mán mò
mán yí
mán rén
mán zhàng
mán dí
mán qiáng
mán huāng
mán téng
mán chóng
mán huā
mán guǒ
mán jǐn
mán cūn
mán jiǎo
mán gàn
mán yín
mán qì
mán tǔ
mán fāng
mán yīn
mán ér
mán jīng
mán jiāng
mán huò
mán zhān
mán hé
mán biān
mán yáo
mán chuáng
mán nú
mán wéi
mán shì
mán gū
mán yì
mán zhēn
bí yí
lún yí
huáng yí
cuì yí
fān yí
féng yí
chǒu yí
yú yí
huá yí
zī yí
yù yí
nán yí
chí yí
téng yí
qīng yí
róng yí
kān yí
líng yí
chuàng yí
lái yí
lóng yí
shōu yí
shān yí
jiǔ yí
yú yí
qiāng yí
líng yí
quǎn yí
xiǎn yí
pán yí
wō yí
huāng yí
quǎn yí
píng yí
wēi yí
jiǎn yí
huī yí
yú yí
qián yí
qǐ yí
děng yí
dōng yí
cháo yí
fěi yí
kūn yí
tián yí
tóng yí
cán yí
hú yí
dūn yí
niǎo yí
bīng yí
sì yí
běi yí
hòu yí
zú yí
biān yí
dàng yí
liù yí
suí yí
shuō yí
chóu yí
líng yí
xī yí
zī yí
bān yí
yáng yí
jiān yí
mín yí
jiǎn yí
yú yí
sào yí
xú yí
bù yí
kuàng yí
huǐ yí
jiǎn yí
guǎng yí
miè yí
yì yí
xū yí
xiā yí
fēi yí
nì yí
huò yí
fēng yí
jiā yí
zōng yí
jū yí
liú yí
bó yí
jìn yí
qín yí
chī yí
chōng yí
nǚ yí
bǐng yí
huái yí
chóu yí
chuàn yí
cháng yí
hùn yí
dǎo yí
miè yí
kūn yí
jǐng yí
bǐ yí
shāng yí
míng yí
wēi yí
bái yí
tiǎn yí
wài yí
yǎn yí
dá yí
ǒu yí
líng yí
bǎi yí
mán yí
lǎng yí
蛮夷mányí
(1) 古代泛指华夏中原民族以外的少数民族
例来蛮夷间。——唐·柳宗元《柳河东集》例为降虏于蛮夷。——《(好工具.)汉书·李广苏建传》例北蛮夷之鄙人。——《战国策·燕策》英the marns-name for aboriginal tribes or minority nationality in ancient China⒈ 亦作“蛮彝”。古代对四方边远地区少数民族的泛称。亦专指南方少数民族。
引《书·舜典》：“柔远能邇，惇德允元，而难任人，蛮夷率服。”
《史记·武帝本纪》：“天下名山八，而三在蛮夷，五在中国。”
唐韩愈《潮州刺史谢上表》：“单立一身，朝无亲党，居蛮夷之地，与魑魅为羣。”
清黄六鸿《福惠全书·教养·总论》：“蜀地僻陋有蛮彝风。”
欧榘甲《新广东》五：“况南方自古以为蛮夷，然其地温暖，万物繁生，觅食甚易。”
汉族对外族四夷的称呼。
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
夷读音：yí1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。