cháo yí
hú yí
shōu yí
huá yí
yú yí
liù yí
yú yí
bó yí
huáng yí
shān yí
ǒu yí
huāng yí
chuàng yí
zī yí
líng yí
liú yí
shuō yí
xū yí
jìn yí
téng yí
jiā yí
píng yí
tiǎn yí
qǐ yí
jiān yí
jiǎn yí
míng yí
bǎi yí
niǎo yí
zī yí
wēi yí
shāng yí
pán yí
dǎo yí
lóng yí
fěi yí
děng yí
sào yí
nán yí
xiǎn yí
dūn yí
quǎn yí
chuàn yí
kuàng yí
wài yí
dá yí
tián yí
jiǎn yí
bīng yí
guǎng yí
hòu yí
yú yí
yáng yí
kān yí
yù yí
kūn yí
nǚ yí
bí yí
kūn yí
jū yí
zú yí
jiǔ yí
líng yí
qín yí
fān yí
yú yí
chí yí
fēi yí
bái yí
mín yí
miè yí
hùn yí
zōng yí
bǐ yí
jiǎn yí
xiā yí
róng yí
huò yí
tóng yí
qīng yí
mán yí
yì yí
wō yí
chī yí
běi yí
biān yí
líng yí
lǎng yí
huǐ yí
qián yí
yǎn yí
lái yí
cán yí
quǎn yí
chóu yí
bǐng yí
chóu yí
xú yí
jǐng yí
dàng yí
qiāng yí
huī yí
xī yí
dōng yí
sì yí
nì yí
líng yí
cuì yí
chǒu yí
miè yí
féng yí
wēi yí
chōng yí
huái yí
bù yí
suí yí
lún yí
cháng yí
fēng yí
bān yí
⒈ 即徐戎。
引《国语·齐语》：“东南多有淫乱者， 莱、莒、徐夷、 吴、越。”
韦昭注：“徐夷， 徐州之夷也。”
《后汉书·东夷传序》：“康王之时， 肃慎復至。后徐夷僭号，乃率九夷以伐宗周，西至河上。”
徐xú(1)（副）〈书〉慢慢地：～步。(2)姓。
夷读音：yí1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。