shuǎ huò
shuǎ diān
shuǎ chù
shuǎ niáng
shuǎ huà
shuǎ hèng
shuǎ shì
shuǎ dòu
shuǎ chā
shuǎ dān
shuǎ nào
shuǎ jiān
shuǎ qīng
shuǎ piāo
shuǎ bǎ
shuǎ qiào
shuǎ diāo
shuǎ qiāng
shuǎ jiān
shuǎ mán
shuǎ zǐ
shuǎ lóng
shuǎ lìng
shuǎ shuǐ
shuǎ huá
shuǎ yān
shuǎ xiào
shuǎ zuǐ
shuǎ lài
shuǎ jiā
shuǎ rén
shuǎ jiāo
shuǎ xì
shuǎ xióng
shuǎ hóu
shā jiān
yù jiān
qīng jiān
cù jiān
zhǐ jiān
bǐ jiān
shuǎ jiān
dǐng jiān
dǎ jiān
cuán jiān
jī jiān
zǎo jiān
yǎn jiān
qiāo jiān
dài jiān
mào jiān
bī jiān
jiǎo jiān
máo jiān
zhū jiān
zuǐ jiān
xié jiān
xīn jiān
bá jiān
gàng jiān
chū jiān
suō jiān
shí jiān
liū jiān
ěr jiān
bí jiān
chūn jiān
qiā jiān
hé jiān
gū jiān
jiǎo jiān
méi jiān
xīn jiān
zhēn jiān
shuāng jiān
cuì jiān
shān jiān
yá jiān
chéng jiān
tún jiān
jiàn jiān
xiāng jiān
gòng jiān
zhí jiān
tuō jiān
yān jiān
⒈ 方言。取巧占便宜。
引刘泽明《选队长》:“三舅这个人可真是,太爱耍尖子。”
亦作“耍尖头”。 周立波《暴风骤雨》第二部三:“老花打算远,学会耍尖头,都是为了张寡妇。”
耍shuǎ(1)(动〈方〉玩;玩耍:让孩子到院子里~去。(2)(动)玩弄;戏弄:~花枪|~猴儿。(3)(动)施展;表现出来(多含贬义):~毛杆|~态度。(4)姓。
尖读音:jiān尖jiān(1)(形)(基本义)末端细小;尖锐:把铅笔削~|~下巴颏儿。(2)(形)声音高而细:~声~气|~嗓子。(3)(形)(耳、目)灵敏:眼~|耳朵~。(4)(动)使嗓音高而细:~着嗓子喊。(5)(名)(~儿)物体锐利的末端或细小的头儿:笔~儿|针~儿|刀~儿|塔~。(6)(名)(~儿)出类拔萃的人或物品:~儿货|姐妹三个里头数她是个~子。