cóng xiāo
cóng jù
cóng lán
cóng tú
cóng fāng
cóng zú
cóng cù
cóng tà
cóng mì
cóng róu
cóng zá
cóng cán
cóng dǎo
cóng shǒu
cóng chén
cóng tái
cóng cóng
cóng shēng
cóng fán
cóng wěi
cóng ruì
cóng jīng
cóng zhǒng
cóng mǎng
cóng rán
cóng báo
cóng xiǎo
cóng suǒ
cóng fán
cóng huáng
cóng mù
cóng cuǒ
cóng jiān
cóng kǎo
cóng cuì
cóng jì
cóng zī
cóng bǎo
cóng mào
cóng zhí
cóng wú
cóng jí
cóng jù
cóng kè
cóng zhòng
cóng kān
cóng wù
cóng huì
cóng bào
cóng shè
cóng zhì
cóng zhàn
cóng bēi
cóng bó
cóng pián
cóng guàn
cóng è
cóng jí
cóng jiàn
cóng yù
cóng shān
cóng yàn
cóng cuò
cóng lín
cóng xì
cóng shī
cóng còu
cóng máo
cóng wěi
cóng yù
cóng qiǎo
cóng tán
cóng rǒng
cóng cuì
cóng tiē
cóng cí
cóng yún
cóng shū
cóng shè
cóng yǐ
cóng páng
cóng zǎn
cóng wèi
cóng huì
cóng miù
cóng jù
cóng yì
cóng yuàn
cóng xiǎo
cóng zàng
cóng yōng
cóng huǒ
⒈ 茂密的小竹林。
引唐梁洽《吹竹学凤鸣赋》：“散漫於丛篠之间，疑郊藪已集；飘流於芳林之际，谓庭梧来翔。”
宋周密《齐东野语·李全》：“适其处有丛篠， 全令二壮士执钩刀夜伏篠中。”
丛cóng(1)（动）聚集：林木～生。(2)（名）泛指聚集在一起的人或东西：草～。(3)姓。
筱读音：xiǎo1.小竹子。
2.同“小”（多用于人名）。
3.姓。