cóng xiāo
cóng xì
cóng zī
cóng shū
cóng jù
cóng lán
cóng tà
cóng shī
cóng jí
cóng yōng
cóng guàn
cóng shān
cóng jiàn
cóng yuàn
cóng yàn
cóng mǎng
cóng wěi
cóng shè
cóng bǎo
cóng mào
cóng miù
cóng rǒng
cóng zá
cóng ruì
cóng yún
cóng shè
cóng mì
cóng rán
cóng lín
cóng cuǒ
cóng è
cóng wú
cóng shēng
cóng cù
cóng báo
cóng jì
cóng fán
cóng chén
cóng zǎn
cóng máo
cóng jù
cóng jīng
cóng cuì
cóng kān
cóng cuò
cóng yì
cóng wěi
cóng tán
cóng tái
cóng yù
cóng cuì
cóng zhǒng
cóng jí
cóng xiǎo
cóng páng
cóng zhí
cóng zú
cóng bēi
cóng zhì
cóng fán
cóng jù
cóng bào
cóng tiē
cóng yù
cóng zàng
cóng pián
cóng shǒu
cóng mù
cóng jiān
cóng róu
cóng kè
cóng zhòng
cóng cóng
cóng wèi
cóng huì
cóng huǒ
cóng kǎo
cóng tú
cóng huáng
cóng bó
cóng huì
cóng còu
cóng yǐ
cóng dǎo
cóng suǒ
cóng zhàn
cóng wù
cóng xiǎo
cóng cí
cóng qiǎo
cóng cán
cóng fāng
⒈ 丛生的蓍草。
引《淮南子·说山训》：“千年之松，下有伏苓，上有兔丝，上有丛蓍，下有伏龟。”
南朝梁元帝《＜金楼子＞序》：“虚宇辽旷，玩鱼鸟而拂丛蓍，爱静之心彰乎此矣。”
丛cóng(1)（动）聚集：林木～生。(2)（名）泛指聚集在一起的人或东西：草～。(3)姓。
蓍读音：shī蓍shī（名）蓍草；多年生草本植物；茎直立；叶子互生；羽状深裂；裂片有锯齿；花白色。全草入药；亦可做香料。我国古人用它的茎占卜。俗称锯齿草或蚰蜒草。