wū làn
wū shā
wū màn
wū miè
wū hè
wū dú
wū sè
wū bì
wū dé
wū shàng
wū nào
wū wén
wū yán
wū zhū
wū màn
wū ní
wū zūn
wū màn
wū jūn
wū miàn
wū zhuó
wū pì
wū zūn
wū xíng
wū dào
wū míng
wū lóng
wū sǔn
wū zūn
wū lì
wū yuè
wū màn
wū diǎn
wū huǐ
wū gōng
wū lái
wū huò
wū huì
wū chí
wū huài
wū huì
wū gòu
wū jiàn
wū xié
wū sú
wū jiàn
wū dú
wū nìng
wū hēi
wū ào
wū xià
wū liáo
wū zhǒng
wū zāng
wū luàn
wū rǔ
wū liè
wū lèi
wū wā
wū shǐ
wū fù
wū zé
wū màn
wū miè
wū guān
wū nì
wū ào
wū rǎn
wū huì
wū zāo
wū póu
wū bēi
wū zhēn
wū miè
wū shuǐ
wū shāng
wū zì
xī dú
xiǎn dú
zhǎn dú
xià dú
cǎn dú
bǎng dú
zhòng dú
màn dú
dòu dú
yáo dú
wú dú
fēng dú
zēng dú
gū dú
sān dú
lì dú
huò dú
dù dú
kuì dú
yào dú
chēn dú
huáng dú
bá dú
zhèn dú
liáo dú
méi dú
tú dú
wǔ dú
shēn dú
chóu dú
zì dú
yǔ dú
dān dú
huái dú
bìng dú
jiū dú
dīng dú
kùn dú
zhàng dú
chuāng dú
jù dú
jù dú
qióng dú
hòu dú
huī dú
jiē dú
lí dú
fàn dú
yàn dú
rěn dú
yǒu dú
cán dú
cāi dú
kuò dú
jiàn dú
è dú
jiě dú
fú dú
yān dú
zāi dú
tóng dú
chěng dú
jiāo dú
dān dú
ěr dú
yuàn dú
jiàn dú
chuàng dú
tòng dú
guā dú
hán dú
sì dú
fēng dú
liú dú
bàng dú
láng dú
jiǔ dú
huàn dú
shì dú
xī dú
shè dú
kè dú
wū dú
xīn dú
yán dú
liè dú
xiǎn dú
jiè dú
kù dú
jìn dú
rè dú
fù dú
fèn dú
xíng dú
chǔ dú
xī dú
chèn dú
shé dú
wū dú
yīn dú
juān dú
gǔ dú
ài dú
chēn dú
fáng dú
zhòng dú
suō dú
shé dú
chài dú
guǐ dú
biān dú
fèn dú
bīng dú
fán dú
kǎn dú
níng dú
tú dú
tú dú
jiān dú
zhòng dú
wū dú
huǒ dú
fàng dú
yí dú
jī dú
bǎi dú
fèn dú
jiè dú
qiā dú
jì dú
kè dú
yǎng dú
xī dú
dǎi dú
yāng dú
shěn dú
pū dú
xīn dú
hū dú
tíng dú
niè dú
wèi dú
yín dú
fú dú
mìng dú
kù dú
méi dú
yǎn dú
hěn dú
diāo dú
sù dú
hěn dú
chǒu dú
hèn dú
yí dú
gǔ dú
zhǒng dú
bài dú
méi dú
cǎn dú
kǔ dú
xiāo dú
⒈ 同“汙毒”。污浊有毒的东西。多指坏的、不健康的思想、习惯等。
引谢觉哉《不惑集·随手拈来》：“闹地位，闹待遇……是剥削阶级统治的旧社会遗给我们心灵上的污毒，必须把它当作势不两立的敌人斗败它、消灭它。”
毛泽东《元旦祝词》：“开展一个大规模的反对贪污、反对浪费、反对官僚主义的斗争，将这些旧社会遗留下来的污毒洗干净！”
污(1)（名）浑浊的水；泛指脏的东西：去～粉｜～水。(2)（形）脏：～泥｜～垢。(3)（形）不廉洁：贪～｜贪官～吏。(4)弄脏：玷～｜奸～。
毒读音：dú,dài[ dú ]1. 有害的性质或有害的东西：毒气。毒性。毒饵。毒药。毒蛇。吸毒。贩毒。
2. 害，伤害：毒害。毒化。毒杀。莫予毒也（没有谁能危害我，即谁也不能把我怎么样）。
3. 凶狠，猛烈：毒辣。毒计。毒刑。狠毒。恶毒。
4. 恨，以为苦：令人愤毒。