chán zhā
chán gǔ
chán jí
chán jí
chán huǐ
chán shé
chán yíng
chán jì
chán jiàn
chán hěn
chán yán
chán zǐ
chán shuò
chán jì
chán qiè
chán kè
chán nìng
chán zhú
chán jī
chán chǎn
chán kè
chán zéi
chán nì
chán xiōng
chán wàng
chán xì
chán jǐ
chán cī
chán yú
chán bì
chán qiǎo
chán bàng
chán chún
chán náo
chán móu
chán duǎn
chán fū
chán shù
chán dǐng
chán yàn
chán yǒu
chán shā
chán jī
chán chén
chán rén
chán bǐng
chán jiān
chán sǒu
chán xì
chán xìng
chán wū
chán èr
chán zī
chán sù
chán xián
chán jī
chán shuō
chán shuò
chán niè
chán jiá
chán bì
chán zèn
chán dǐ
chán qī
chán chún
chán jǔ
chán dài
chán èr
chán jì
chán wǎng
chán nù
chán lù
chán gòu
chán bō
chán dù
chán tú
chán fěi
chán mèi
chán gòu
chán huò
chán dú
chán shū
chán kǒu
chán huì
chán tè
chán xié
chán xiǎn
chán dù
chán xiàn
chán yǔ
chán è
chán mào
chán lù
chán nǚ
chán cí
chán hài
⒈ 谗害排挤。
引《新唐书·刘瞻传》：“天下谓瞻鯁正，特为谗挤，举以为寃。”
谗chán（动）说别人坏话：～言｜～害。
挤读音：jǐ挤jǐ(1)（动）（人、物）紧紧靠拢在一起；（事物）集中在同一时间内：～做一团｜屋里～满了人｜稿件很～｜事情全～在一块儿了。(2)（动）在拥挤的环境中用身体排开人或物：人多～不进来。(3)（动）用压力使从孔隙中出来：～牛奶｜～牙膏｜他的学习时间是～出来的。