chán qiǎo
chán jǔ
chán huì
chán bì
chán zī
chán xì
chán xié
chán shù
chán xìng
chán shuò
chán shuō
chán hài
chán bì
chán cí
chán jì
chán mào
chán zǐ
chán yíng
chán tè
chán kǒu
chán shé
chán wǎng
chán dài
chán xiōng
chán dǐng
chán zéi
chán bàng
chán yán
chán èr
chán sù
chán fěi
chán yàn
chán hěn
chán jiá
chán huò
chán dǐ
chán jǐ
chán shuò
chán niè
chán qī
chán bō
chán jí
chán lù
chán chén
chán jì
chán dú
chán qiè
chán mèi
chán wàng
chán jī
chán zèn
chán móu
chán gòu
chán jí
chán è
chán jī
chán chún
chán nǚ
chán zhú
chán kè
chán xiǎn
chán chǎn
chán xì
chán nì
chán rén
chán jī
chán fū
chán náo
chán kè
chán jiàn
chán huǐ
chán yǔ
chán xiàn
chán yú
chán zhā
chán xián
chán yǒu
chán tú
chán gòu
chán dù
chán bǐng
chán jì
chán dù
chán èr
chán sǒu
chán cī
chán lù
chán duǎn
chán nìng
chán gǔ
chán chún
chán shū
chán shā
chán nù
chán jiān
chán wū
⒈ 犹谗舌。
引语本《诗·小雅·大东》：“维南有箕，载翕其舌。”
宋宋祁《偶书》诗：“谗箕元有舌，伪玉嚮无瘢，任拔终倾藿，虽憎亦佩兰。”
谗chán（动）说别人坏话：～言｜～害。
箕读音：jī箕jī(1)（名）簸箕。(2)（名）簸箕形的指纹：斗～。(3)（名）二十八宿之一。(4)（名）（Jī）姓。