chán mào
chán qiǎo
chán gòu
chán rén
chán jí
chán lù
chán yú
chán gǔ
chán jí
chán jì
chán bì
chán jì
chán cī
chán nìng
chán bàng
chán tú
chán shuò
chán chún
chán jiá
chán chén
chán cí
chán jī
chán bì
chán xiǎn
chán xìng
chán dài
chán èr
chán xiàn
chán yǔ
chán nù
chán zhā
chán kǒu
chán xiōng
chán dù
chán dǐng
chán jǔ
chán móu
chán fěi
chán wàng
chán duǎn
chán lù
chán wū
chán chún
chán xié
chán kè
chán wǎng
chán shā
chán dǐ
chán shū
chán jī
chán xì
chán hěn
chán kè
chán dù
chán xián
chán shé
chán jì
chán fū
chán dú
chán yǒu
chán shuò
chán jǐ
chán nì
chán qī
chán sǒu
chán náo
chán huǐ
chán zī
chán shuō
chán tè
chán jī
chán yíng
chán huò
chán yán
chán mèi
chán yàn
chán huì
chán xì
chán niè
chán shù
chán hài
chán jiàn
chán zhú
chán jiān
chán è
chán bǐng
chán zéi
chán gòu
chán sù
chán qiè
chán nǚ
chán zǐ
chán bō
chán zèn
chán èr
chán chǎn
bài huǐ
pǐ huǐ
jī huǐ
zāo huǐ
duǎn huǐ
zhòng huǐ
dù huǐ
zì huǐ
dǎo huǐ
qiǎn huǐ
tíng huǐ
yù huǐ
zǐ huǐ
chōng huǐ
fěi huǐ
cuī huǐ
qī huǐ
gòu huǐ
xiāo huǐ
fēi huǐ
zēng huǐ
cī huǐ
diāo huǐ
chāi huǐ
sī huǐ
mà huǐ
wū huǐ
qú huǐ
tuí huǐ
fén huǐ
bàng huǐ
chú huǐ
shàn huǐ
zǎn huǐ
sù huǐ
jī huǐ
jí huǐ
yí huǐ
jiāo huǐ
jìn huǐ
mà huǐ
huá huǐ
guó huǐ
chán huǐ
xiàn huǐ
shí huǐ
chái huǐ
zhāo huǐ
kū huǐ
jiǎn huǐ
qīn huǐ
láo huǐ
léi huǐ
diāo huǐ
tòng huǐ
pái huǐ
dì huǐ
dǐ huǐ
lún huǐ
bēng huǐ
zhuì huǐ
hē huǐ
qīng huǐ
biǎn huǐ
bèi huǐ
qiào huǐ
duàn huǐ
cāi huǐ
shāng huǐ
shàn huǐ
sǔn huǐ
jí huǐ
pī huǐ
xiào huǐ
yí huǐ
chè huǐ
zhà huǐ
chuí huǐ
qǔ huǐ
chōu huǐ
jiù huǐ
diāo huǐ
yōu huǐ
gòu huǐ
gòu huǐ
chī huǐ
shāo huǐ
zèn huǐ
xián huǐ
tān huǐ
xiāo huǐ
āi huǐ
xīng huǐ
jī huǐ
dié huǐ
zhuó huǐ
jǔ huǐ
qì huǐ
líng huǐ
quán huǐ
bīng huǐ
wū huǐ
gǎi huǐ
zhuī huǐ
bèi huǐ
bāo huǐ
cán huǐ
⒈ 进谗毁谤。
引《韩诗外传》卷九：“修身不可不慎也。嗜慾侈则行亏，谗毁行则害成。”
唐高适《宋中送族侄式颜》诗：“当时有勋业，末路遭谗毁。”
郭沫若《中国史稿》第三编第一章第四节：“但因受到楚王近臣的嫉视和谗毁，被楚王疏远，并一再遭到放逐。”
谗chán（动）说别人坏话：～言｜～害。
毁读音：huǐ毁huǐ(1)（动）破坏；糟蹋：～损｜～坏｜～弃｜拆～。(2)（动）烧掉：烧～｜焚～｜销～。(3)（动）毁谤：诋～｜～谤｜～誉。(4)（动）〈方〉把成件的旧东西改成别的东西（多指衣服）：～裤子｜～衣服。