chán jiá
chán nìng
chán dài
chán chún
chán mào
chán shuō
chán yǒu
chán chǎn
chán fū
chán yán
chán dú
chán jì
chán hài
chán èr
chán jí
chán chén
chán yàn
chán jǔ
chán yíng
chán huì
chán mèi
chán duǎn
chán wū
chán zhú
chán jī
chán sǒu
chán yǔ
chán jiān
chán dǐ
chán shé
chán gòu
chán xì
chán jì
chán qī
chán móu
chán rén
chán lù
chán xiàn
chán qiè
chán zǐ
chán huò
chán cí
chán huǐ
chán bì
chán kè
chán jiàn
chán wǎng
chán wàng
chán zéi
chán nù
chán gòu
chán xié
chán bǐng
chán náo
chán cī
chán jǐ
chán dǐng
chán nǚ
chán xì
chán èr
chán dù
chán zhā
chán chún
chán tú
chán tè
chán lù
chán dù
chán bàng
chán è
chán shù
chán yú
chán zèn
chán kǒu
chán jī
chán qiǎo
chán jì
chán nì
chán zī
chán gǔ
chán bō
chán jī
chán jí
chán hěn
chán xián
chán fěi
chán xìng
chán kè
chán bì
chán xiǎn
chán shū
chán xiōng
chán shuò
chán niè
chán sù
chán shuò
chán shā
dà tè
zèn tè
zuì tè
sōu tè
chán tè
shěng tè
jū tè
yǐn tè
bǐ tè
jiǔ tè
jiāo tè
kē tè
cī tè
gǔ tè
xiū tè
bū tè
xié tè
jiū tè
chóu tè
gòu tè
fēn tè
jù tè
guò tè
jūn tè
cì tè
yín tè
dì tè
jiǎo tè
zhà tè
huí tè
fù tè
zè tè
huái tè
rěn tè
gòu tè
jiù tè
jiàn tè
bǎi tè
zè tè
fán tè
yǐn tè
xiá tè
wú tè
è tè
qún tè
yín tè
huì tè
jiān tè
kuáng tè
⒈ 邪恶奸佞。
引《左传·成公七年》：“尔以谗慝贪惏事君，而多杀不辜。”
北齐颜之推《颜氏家训·养生》：“夫生不可不惜，不可苟惜，涉险畏之途，干祸难之事，贪欲以伤生，谗慝而致死，此君子之所惜哉。”
⒉ 指邪恶奸佞之人。
引《管子·五辅》：“五经既布，然后逐姦民，詰诈伪，屏谗慝，而毋听淫辞，毋作淫巧。”
《后汉书·公孙瓒传》：“信用谗慝，济其无道。 绍罪七也。”
《明史·刘元珍传》：“意者天厌其奸，以警悟陛下，俾早除谗慝乎。”
⒊ 进谗陷害。
引《金陀粹编》卷二八引宋岳珂《为大父先臣飞准告追封鄂王称谢事谢宰执启》：“乃如大父之忠勤，昔被元姦之谗慝，横加不韙，滥及非辜。”
清昭槤《啸亭杂录·嵇文恭公》：“时于和以贪刻闻，而公以和平处其间，初无所建白，然和相素加谗慝。”
邪恶的人，或邪恶的言论。