xuān qiū
xuān yán
xuān xiào
xuān téng
xuān sù
xuān xiǎng
xuān gòu
xuān jiū
xuān tián
xuān tián
xuān dòu
xuān tiān
xuān bō
xuān hè
xuān chēn
xuān rǎng
xuān rǎo
xuān fēn
xuān hū
xuān xiào
xuān shēng
xuān yú
xuān tóu
xuān fán
xuān luàn
xuān rán
xuān bàng
xuān fú
xuān náo
xuān ràng
xuān zhēng
xuān xiāo
xuān huī
xuān bó
xuān cǎo
xuān kuì
xuān dòng
xuān nào
xuān hōng
xuān bèi
xuān tà
xuān huān
xuān yǐn
xuān yì
xuān xuān
xuān huán
xuān fèn
xuān huá
xuān yán
xuān chán
xuān zào
xuān náo
xuān huá
xuān hài
xuān cí
xuān jǐ
xuān hōng
xuān náo
xuān chuán
xuān zá
xuān áo
xuān jìng
xuān mà
xuān yōng
xuān tà
xuān fèi
nào xiāo
jiào xiāo
dòu xiāo
fēn xiāo
bì xiāo
fú xiāo
xuān xiāo
xuān xiāo
dà xiāo
páng xiāo
ào xiāo
cáo xiāo
chén xiāo
huá xiāo
xū xiāo
zhōu xiāo
fán xiāo
fén xiāo
wán xiāo
fán xiāo
shèn xiāo
shì xiāo
huān xiāo
fēn xiāo
huān xiāo
喧嚣xuānxiāo
(1) 声音杂乱，不清静
例我屏息静气，努力在喧嚣的尘世之中寻觅一种纯净、和谐之音。英noisy(2) 叫嚣;喧嚷
例长矜争之心，恣喧嚣之慢。——《魏书·韩麒鳞传》英clamour abollt cries of⒈ 吵闹；喧哗。
引《南史·梁纪上·武帝上》：“时以宗庙去牲，则为不復血食，虽公卿异议，朝野喧嚣，竟不从。”
明莫是龙《笔尘》：“人居城市，无论贵贱贫富，未免尘俗喧嚣。”
清和邦额《夜谭随录·尤大鼻》：“韶翘首向天，痴立瞠目，施闻人声喧嚣，似有人呼其名者。”
杨沫《难忘的悠悠岁月》：“隆隆的炮声不绝于耳，繁华、喧嚣的上海突然变得肃穆庄严了。”
亦作“諠嚻”。声音大而嘈杂；吵闹。 《文选·谢惠连＜泛湖归出楼中玩月＞诗》：“近瞩袪幽藴，远视盪諠嚻。”
张铣注：“諠，聒；嚻，气也。”
一本作“諠嚣”。 《隋书·宇文化及传》：“虔通伪曰：‘草坊被烧，外人救火，故諠嚣耳。’”
清唐孙华《同年沉昭嗣明府谈杭州西溪之胜》诗：“名高物争逐，颇亦厌諠嚣。”
喧哗吵闹。