xuān sù
xuān huá
xuān qiū
xuān jǐ
xuān ràng
xuān cí
xuān xiǎng
xuān yán
xuān yú
xuān bèi
xuān fán
xuān mà
xuān tián
xuān tà
xuān chēn
xuān áo
xuān zá
xuān yǐn
xuān huán
xuān náo
xuān luàn
xuān hū
xuān yōng
xuān hài
xuān jìng
xuān fèi
xuān yán
xuān tà
xuān bó
xuān téng
xuān jiū
xuān dòng
xuān rǎo
xuān chuán
xuān náo
xuān fú
xuān tián
xuān gòu
xuān chán
xuān rǎng
xuān xiāo
xuān bō
xuān xuān
xuān xiào
xuān tiān
xuān zhēng
xuān nào
xuān bàng
xuān fēn
xuān huān
xuān hōng
xuān hōng
xuān fèn
xuān huī
xuān tóu
xuān zào
xuān yì
xuān dòu
xuān cǎo
xuān shēng
xuān rán
xuān xiào
xuān kuì
xuān náo
xuān huá
xuān hè
chéng sù
yuè sù
gōng sù
wǎng sù
fǎn sù
shēn sù
zhēng sù
gào sù
shēn sù
tán sù
chóu sù
hào sù
qīng sù
shàng sù
pī sù
yuán sù
chén sù
pōu sù
sòng sù
biàn sù
fū sù
cí sù
fēi sù
jiào sù
chǎn sù
biǎo sù
tōng sù
kòng sù
lǐ sù
bài sù
miǎn sù
biàn sù
jié sù
cí sù
tóu sù
xuān sù
chè sù
yuān sù
jiān sù
kè sù
lùn sù
zì sù
xián sù
qì sù
miǎn sù
zī sù
fán sù
kàng sù
kū sù
shèng sù
yìng sù
yù sù
āi sù
dié sù
qǐng sù
fù sù
bǐng sù
⒈ 谓混杂、纷繁的叙说或诉说。
引《南史·颜延之传》：“竣（颜竣 ）容貌严毅， 庄（谢庄 ）风姿甚美，宾客喧诉，常欢笑答之。”
唐韩愈《论变盐法事宜状》：“或行财贿，邀截喧诉，请令所由，切加收捉。”
谓大声陈诉，杂然相争。 《资治通鉴·唐则天后长寿元年》：“今之选人，咸称觅举，奔竞相尚，諠诉无惭。”
喧xuān（形）声音大：～吵｜～嚷｜～扰。
诉读音：sù诉sù(1)（动）诉说：～苦｜告～。(2)（动）说给别人：～冤｜苦～。(3)（动）倾吐心理话：倾～｜泣～。