xuān yú
xuān bó
xuān huān
xuān fèn
xuān dòu
xuān xiào
xuān huá
xuān hōng
xuān qiū
xuān hài
xuān téng
xuān sù
xuān bèi
xuān shēng
xuān chuán
xuān tà
xuān yán
xuān yán
xuān tián
xuān jǐ
xuān yōng
xuān huán
xuān yǐn
xuān jiū
xuān fēn
xuān rǎng
xuān chēn
xuān luàn
xuān tóu
xuān mà
xuān xiāo
xuān rán
xuān cí
xuān tián
xuān jìng
xuān hū
xuān tà
xuān tiān
xuān yì
xuān fán
xuān rǎo
xuān huá
xuān zá
xuān xuān
xuān ràng
xuān náo
xuān dòng
xuān náo
xuān bàng
xuān xiǎng
xuān cǎo
xuān bō
xuān fú
xuān zào
xuān hè
xuān hōng
xuān áo
xuān fèi
xuān gòu
xuān chán
xuān xiào
xuān kuì
xuān náo
xuān zhēng
xuān nào
xuān huī
yú hū
jiào hū
téng hū
xiào hū
háo hū
bēn hū
xià hū
wū hū
chuǎn hū
huān hū
zhà hū
zì hū
sōng hū
è hū
zhà hū
chì hū
qiǎng hū
zhā hū
léi hū
gōu hū
kuáng hū
hān hū
zhǐ hū
bēn hū
jí hū
hān hū
jí hū
xuān hū
cǎn hū
wū hū
yāo hū
kuáng hū
dùn hū
hào hū
fèn hū
chuī hū
lí hū
diǎn hū
mù hū
zhà hū
míng hū
yī hū
zhǒng hū
wèi hū
xiāo hū
zhāo hu
rè hū
cháng hū
zào hū
tí hū
chě hū
hē hū
jīng hū
diǎn hū
yāo hū
gāo hū
hài hū
gē hū
jiào hū
yāo hū
shēng hū
huān hū
zhào hū
shān hū
chēng hu
zhā hu
biān hū
cì hū
huān hū
lú hū
shēn hū
chàng hū
yù hū
dǎ hū
jiào hū
háo hū
xiāo hū
xī hū
chàng hū
huān hū
tí hū
níng hū
jiē hū
sì hū
zhuī hū
yīng hū
wà hū
huān hū
(.好工具)喧呼xuānhu
(1) 喧闹呼叫
例山前山后，牛头马面乱喧呼。——《西游记》英shout loudly⒈ 喧闹呼叫。
引《尉缭子·治本》：“焉有喧呼酖酒以败善类乎？”
宋陆游《杂咏》：“陵边人家丛竹里，灯火喧呼迎妇归。”
《再生缘》第四回：“喧呼火灭人无影，不识因何难觅尸。”
王统照《一栏之隔》：“在清净在寒冷的乡村街道中，我仿佛听见喧呼欢喜的声音。”
喧闹呼喊。 《后汉书·铫期传》：“光武趋驾出，百姓聚观，諠呼满道。”
《隋书·东夷传·高丽》：“諠呼驰逐，再三而止。”
喧xuān（形）声音大：～吵｜～嚷｜～扰。
呼读音：hū呼hū(1)（动）生物体把体内的气体排出体外（跟‘吸’相对）：～吸｜～出一口气。(2)（动）大声喊：～声｜欢～｜～口号｜大声疾～。(3)（动）叫；叫人来：直～其名｜一～百诺｜～之即来；挥之即去。(4)（Hū）姓。(5)象声词：北风～～地吹。