xuān rǎo
xuān huān
xuān cí
xuān náo
xuān náo
xuān bèi
xuān zhēng
xuān huá
xuān téng
xuān hū
xuān tà
xuān xiāo
xuān zá
xuān luàn
xuān shēng
xuān jìng
xuān fán
xuān tóu
xuān yōng
xuān yán
xuān náo
xuān zào
xuān chēn
xuān fú
xuān yán
xuān tà
xuān tián
xuān hōng
xuān jiū
xuān xiào
xuān tiān
xuān ràng
xuān kuì
xuān nào
xuān huī
xuān xiào
xuān rǎng
xuān xiǎng
xuān bó
xuān yǐn
xuān yú
xuān hè
xuān dòng
xuān gòu
xuān bō
xuān cǎo
xuān hài
xuān huá
xuān jǐ
xuān sù
xuān dòu
xuān rán
xuān fèn
xuān chuán
xuān hōng
xuān fēn
xuān fèi
xuān xuān
xuān áo
xuān mà
xuān huán
xuān chán
xuān qiū
xuān tián
xuān yì
xuān bàng
kuì nào
tuí nào
xuān nào
xī nào
cì nào
fán nào
xiāo nào
zī nào
xún nào
rǒng nào
hú nào
hǎi nào
cáo nào
shuā nào
xiào nào
xī nào
jīng nào
huān nào
fēng nào
chǎo nào
hào nào
sī nào
sāo nào
hùn nào
sān nào
dòu nào
chóu nào
xiā nào
hōng nào
rè nao
jiǎo nào
hé nào
kuáng nào
lüè nào
dǎ nào
huá nào
gē nào
chèn nào
zuì nào
rǎng nào
chǎo nào
hé nào
rǒng nào
shuǎ nào
é nào
luàn nào
āi nào
qǔ nào
fèi nào
(好工具.)喧闹xuānnào
(1) 喧哗吵闹
例城市交通的喧闹声英noise and excitement;bustle;racket⒈ 喧哗热闹；吵闹。
引唐杜甫《雨过苏端》诗：“亲宾纵谈謔，喧闹慰衰老。”
元乔吉《两世姻缘》第四折：“是甚人喧闹？”
《古今小说·赵伯升茶肆遇仁宗》：“听得人説，差人远接新制置，军民喧闹。”
冰心《我的学生》：“自己是乱头粗服，孩子们也啼哭喧闹。”
王西彦《古屋》第五部五：“在白天，这里应该是客商云集，十分喧闹的地方。”
喧哗吵闹。 宋叶适《故知广州薛公墓志铭》：“岳家军马素齐整，无故忽喧闹。”
大声吵闹。唐．皮日休〈酒中十咏〉诗一○首之六：「钩楯跨通衢，喧闹当九市。」《儒林外史．第三九回》：「少刻，云板响处，辕门铙鼓喧闹。」也作「喧扰」。
喧xuān（形）声音大：～吵｜～嚷｜～扰。
闹读音：nào闹nào(1)（动）吵；扰乱：又哭又～。(2)（动）发泄（感情）：～情绪｜～脾气。(3)（动）害病（发生灾害或不好的事）：～眼睛｜～水灾｜～矛盾｜～笑话。(4)（动）干；弄；搞：～革命｜～生产｜～清楚。(5)（动）基本义：喧哗； 不安静：喧哗； 不安静