xuān áo
xuān chēn
xuān huī
xuān zào
xuān huá
xuān téng
xuān rǎng
xuān xiǎng
xuān yú
xuān huān
xuān xiào
xuān bó
xuān luàn
xuān hū
xuān shēng
xuān nào
xuān tián
xuān ràng
xuān yán
xuān gòu
xuān xiāo
xuān mà
xuān fú
xuān dòng
xuān cí
xuān tóu
xuān rǎo
xuān hài
xuān fēn
xuān náo
xuān sù
xuān hōng
xuān huán
xuān jǐ
xuān tiān
xuān qiū
xuān yì
xuān náo
xuān fèi
xuān tián
xuān yán
xuān chuán
xuān tà
xuān yōng
xuān náo
xuān zhēng
xuān bō
xuān dòu
xuān zá
xuān cǎo
xuān jiū
xuān huá
xuān jìng
xuān xuān
xuān bèi
xuān kuì
xuān rán
xuān yǐn
xuān hōng
xuān fán
xuān bàng
xuān xiào
xuān hè
xuān fèn
xuān tà
xuān chán
jīng zào
huài zào
gòu zào
lào zào
hè zào
jiàng zào
luō zào
kuáng zào
guō zào
qiào zào
jī zào
jiāo zào
biē zào
zhuó zào
dà zào
dǐ zào
nù zào
bīng zào
míng zào
chán zào
huān zào
guā zào
fǔ zào
huá zào
què zào
jiào zào
hū zào
hào zào
qún zào
hē zào
gǔ zào
jiào zào
huān zào
huān zào
què zào
zhuó zào
léi zào
xuān zào
fèn zào
喧噪xuānzào
(1) 吵嚷
例街上传来了喧噪声英uproar⒈ 声音嘈杂刺耳。
引唐姚合《秋中寄崔道士》诗：“贫居雀喧噪，况乃静巷陌。”
《孽海花》第二十回：“又听得窗外雀儿打架，喧噪得耳根出火。”
郁达夫《迟桂花》：“窗外面吱吱唧唧的鸟声喧噪得厉害。”
⒉ 喧哗哄闹。
引唐康骈《剧谈录·张季弘逢恶新妇》：“逆旅有老嫗谓其子曰：‘恶人将归矣，速令备办茶饭，勿令喧噪。’”
清褚人穫《坚瓠馀集·草峰倒悬》：“忽一夜，闻山上如数百人喧噪声。”
李大钊《“五一”MayDay运动史》：“出游回来的青年士女，看见军警暴乱的样子，很是愤慨，便一齐唱着悲壮的歌，喧噪起来。”
喧哗；吵闹。 《瑜伽师地论》卷三三：“种种品类，诸众集会，所出种种杂类音声，名諠譟声。”
《资治通鉴·唐僖宗光启三年》：“是日， 駢登延和阁，闻諠譟声，左右以师鐸之变告。”
清夏燮《中西纪事·五口衅端》：“相与諠譟。”
大声吵闹。