gòu míng
hōng míng
yuān míng
xiāo míng
zì míng
jiàn míng
lù míng
ěr míng
yīng míng
dòu míng
shēn míng
tà míng
jiāo míng
bào míng
yīng míng
hū míng
xiào míng
yín míng
guàn míng
bēi míng
hǒu míng
lóng míng
hè míng
hán míng
zhōng míng
yú míng
zhōng míng
jīng míng
xiào míng
hóu míng
tí míng
shè míng
yōng míng
jī míng
luán míng
hǒu míng
bí míng
háo míng
wā míng
hé míng
tuó míng
cháng míng
chuǎn míng
jiū míng
suān míng
qiāng míng
fēi míng
tuān míng
yù míng
fèng míng
niú míng
yī míng
xiāo míng
sī míng
léi míng
zhēng míng
āi míng
chán míng
gòng míng
yē míng
⒈ 蛙叫。
引《南史·孔稚珪传》：“门庭之内，草莱不翦，中有蛙鸣。”
金元好问《张主簿草堂赋大雨》诗：“浙树蛙鸣告雨期，忽惊银箭四山飞。”
⒉ 比喻浅见薄识。
引梁启超《变法通议·论科举》：“於是其所立以为标準者，不得不在雕虫之技，《兔园》之业，狗曲之学，蛙鸣之文，上以鼓下，下以应上，父詔兄勉，友习师传，虽有道艺，非由此进不为荣，虽有豪杰，非由此道不能进。”
青蛙的鸣叫声。
如：「夏夜的田间、水边可以听到蛙鸣。」
蛙wā（名）两栖动物：青～。
鸣读音：míng鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。