hū tái
hū jī
hū hā
hū yáng
hū shēng
hū hǎn
hū ěr
hū chì
hū kàn
hū qì
hū zǐ
hū xū
hū tiān
hū háo
hū gào
hū chàng
hū hé
hū míng
hū lā
hū xī
hū yán
hū xiāo
hū zào
hū nóng
hū lú
hū huàn
hū xiào
hū biàn
hū rǎo
hū shan
hū lán
hū hán
hū yǔ
hū jiē
hū lā
hū jiē
hū tóu
hū jǐng
hū jì
hū yuān
hū bó
hū hào
hū xī
hū wáng
hū gēng
hū shuāng
hū jiù
hū chī
hū lū
hū rǎng
hū háo
hū tū
hū hū
hū wèi
hū xī
hū pú
hū jiào
hū nòng
hū yīn
hū shào
hū chī
hū zhào
hū yīng
hū wǔ
hū hè
hū xiōng
hū yǎn
hū bó
hū yù
hū yìng
hū fú
hū xiǎng
hū shān
hū dú
hū lū
hū sōng
hū lóng
hū chēng
hū xī
hū hǒu
hū chī
hū suǒ
hū chī
hū xī
shè míng
yōng míng
zì míng
yú míng
jiāo míng
dòu míng
zhōng míng
yù míng
jīng míng
gòng míng
tuān míng
qiāng míng
āi míng
xiāo míng
jī míng
yīng míng
háo míng
fēi míng
shēn míng
yín míng
zhēng míng
hè míng
léi míng
xiào míng
sī míng
hǒu míng
bào míng
luán míng
hǒu míng
tí míng
chán míng
cháng míng
hé míng
guàn míng
lù míng
xiào míng
hū míng
niú míng
lóng míng
ěr míng
chuǎn míng
tà míng
gòu míng
hóu míng
jiàn míng
yī míng
jiū míng
yuān míng
yīng míng
fèng míng
zhōng míng
wā míng
xiāo míng
bēi míng
tuó míng
yē míng
suān míng
hán míng
hōng míng
bí míng
⒈ 鸣叫。
引《三国志·吴志·孙坚传》“﹝坚﹞所向无前” 裴松之注引《吴书》：“坚所乘驄马驰还营，踣地呼鸣。”
清吴伟业《松鼠》诗：“衔尾共呼鸣，异穴为主客。”
⒉ 指叫声或响声。
引蒋光慈《余痛》诗：“海面如镜也般的平，也没有浪的澎湃，也没有风的呼鸣。”
呼hū(1)（动）生物体把体内的气体排出体外（跟‘吸’相对）：～吸｜～出一口气。(2)（动）大声喊：～声｜欢～｜～口号｜大声疾～。(3)（动）叫；叫人来：直～其名｜一～百诺｜～之即来；挥之即去。(4)（Hū）姓。(5)象声词：北风～～地吹。
鸣读音：míng鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。