zhēng míng
tuān míng
bí míng
yú míng
yīng míng
fēi míng
ěr míng
yuān míng
tí míng
shēn míng
yīng míng
hóu míng
chán míng
gòu míng
hè míng
jīng míng
zì míng
hōng míng
yē míng
hǒu míng
tuó míng
yōng míng
qiāng míng
xiào míng
hǒu míng
bēi míng
yù míng
hán míng
shè míng
guàn míng
chuǎn míng
xiāo míng
āi míng
yī míng
wā míng
hū míng
léi míng
lù míng
hé míng
jiū míng
xiāo míng
fèng míng
cháng míng
gòng míng
háo míng
zhōng míng
xiào míng
suān míng
dòu míng
sī míng
bào míng
luán míng
jiàn míng
niú míng
jiāo míng
zhōng míng
jī míng
tà míng
lóng míng
yín míng
鸮鸟鸣叫。亦借hAo86.指恶声。
鸮鸟鸣叫。亦借指恶声。
唐孟郊《往河阳宿峡陵寄李侍御》诗：“鴞鸣犬吠霜烟昏，开囊拂巾对盘飧。” 宋岳珂《桯史·逆亮辞怪》：“观其所存，寓一二於十百，其桀驁之气，已溢于辞表，它盖可知也。犬唁鴞鸣，要充其性，不足乎议。” 清褚人穫《坚瓠三集·鸱鸮蚯蚓》：“ 成化中， 南京国子监有鴞鸣，祭酒周洪謨令监生能捕者放假三月，人目为鴟鴞公 。”
鸮xiāo（名）见“鸱”字条“鸱鸮”。
鸣读音：míng鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。