chuǎn míng
guàn míng
dòu míng
hū míng
hǒu míng
āi míng
yē míng
xiāo míng
yù míng
hè míng
yuān míng
wā míng
jīng míng
zhōng míng
háo míng
zhōng míng
hóu míng
bào míng
hé míng
yīng míng
fèng míng
tuó míng
jiū míng
yín míng
jī míng
yīng míng
qiāng míng
hōng míng
niú míng
bēi míng
jiāo míng
hán míng
yōng míng
lù míng
zì míng
xiào míng
suān míng
sī míng
shēn míng
xiào míng
gòu míng
tuān míng
gòng míng
jiàn míng
fēi míng
ěr míng
tí míng
léi míng
shè míng
yī míng
cháng míng
zhēng míng
yú míng
hǒu míng
tà míng
chán míng
luán míng
bí míng
lóng míng
xiāo míng
⒈ 神话人物名。 《山海经·海内经》：“共工生后土，后土生噎鸣。
引噎鸣生岁十有二。”
袁珂校注：“《大荒西经》云：‘ 黎 ( 后土 )下地是生噎，处於西极，以行日月星辰之行次。’即此噎鸣，盖时间之神也。”
一说即为伯夷。宋罗泌《路史·后纪四·炎帝纪下》：“共工不贵独功，死葬不距之山。生噎鸣，是为伯夷。”
噎yē(1)（动）食物堵住食管：～食｜～住｜～嗝｜因～废食。(2)（动）因为迎风而呼吸困难。(3)（动）〈方〉说话顶撞人或使人受窘没法接着说下去：他一句话就给人～回去了。
鸣读音：míng鸣míng(1)（动）（鸟兽或昆虫）叫：鸡～｜蝉～。(2)（动）发出声音；使发出声音：雷～｜耳～。(3)（动）表达；发表（情感、意见、主张）：～谢｜～冤。