shèng cān
shèng yào
shèng diǎn
shèng zé
shèng nǚ
shèng duàn
shèng chéng
shèng jūn
shèng jiào
shèng xiāng
shèng sī
shèng ruì
shèng míng
shèng dì
shèng guǒ
shèng cōng
shèng shuǐ
shèng jǔ
shèng niǎo
shèng kù
shèng dì
shèng juàn
shèng dài
shèng huái
shèng zhé
shèng jiǎo
shèng suǐ
shèng jiè
shèng wáng
shèng chén
shèng chén
shèng xūn
shèng lüè
shèng zǐ
shèng xùn
shèng jiào
shèng líng
shèng lì
shèng hǎi
shèng tiáo
shèng guó
shèng mù
shèng zhèng
shèng miào
shèng zhé
shèng xīn
shèng yàn
shèng huì
shèng dé
shèng guǐ
shèng pái
shèng shǒu
shèng ní
shèng lìng
shèng gū
shèng ēn
shèng zhǐ
shèng dào
shèng huì
shèng lǎn
shèng jié
shèng zhě
shèng zhǔ
shèng xián
shèng yǔ
shèng qù
shèng chén
shèng jī
shèng guī
shèng kǎo
shèng zhì
shèng xǐ
shèng cái
shèng lǜ
shèng cháo
shèng lín
shèng mén
shèng tōng
shèng shén
shèng fàn
shèng mǐ
shèng jué
shèng rú
shèng shòu
shèng quán
shèng diàn
shèng lüè
shèng bēi
shèng lùn
shèng jìng
shèng huǒ
shèng shì
shèng xiāng
shèng huáng
shèng jié
shèng chán
shèng fù
shèng dé
shèng dì
shèng shāng
shèng xiàng
shèng sēng
shèng fǎ
shèng dàn
shèng jiàn
shèng mó
shèng móu
shèng gōng
shèng mǔ
shèng hú
shèng huī
shèng lù
shèng tāi
shèng zī
shèng huì
shèng zhī
shèng dēng
shèng shàng
shèng dàn
shèng cè
shèng gōng
shèng rén
shèng liáng
shèng dù
shèng hòu
shèng yóu
⒈ 旧称帝王明察之辞。
引《汉书·谷永传》：“臣前幸得条对灾异之效，祸乱所极，言关於圣聪。”
唐王昌龄《夏月花萼楼酺宴应制》诗：“玉陛分朝列，文章发圣聪。”
圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。
聪读音：cōng聪cōng(1)（动）听觉灵敏：耳～目明。(2)（形）聪明、智力高、理解力强：～慧。