shèng kǎo
shèng kù
shèng qù
shèng lù
shèng jiào
shèng jī
shèng shòu
shèng mǔ
shèng dì
shèng líng
shèng jiàn
shèng gū
shèng zī
shèng jié
shèng zhé
shèng móu
shèng zé
shèng sī
shèng shuǐ
shèng chén
shèng lüè
shèng gōng
shèng xùn
shèng dé
shèng hú
shèng quán
shèng guó
shèng xīn
shèng zhě
shèng zhì
shèng jìng
shèng sēng
shèng lǜ
shèng lǎn
shèng tāi
shèng ēn
shèng fàn
shèng dài
shèng zhǐ
shèng fù
shèng xián
shèng ruì
shèng cháo
shèng guǒ
shèng mó
shèng lüè
shèng mén
shèng shàng
shèng lìng
shèng suǐ
shèng miào
shèng juàn
shèng xūn
shèng pái
shèng huī
shèng cān
shèng liáng
shèng cái
shèng lín
shèng huǒ
shèng dì
shèng tōng
shèng zhé
shèng diǎn
shèng gōng
shèng cōng
shèng jié
shèng huì
shèng zhī
shèng yóu
shèng fǎ
shèng dàn
shèng lì
shèng mù
shèng duàn
shèng míng
shèng huáng
shèng tiáo
shèng guǐ
shèng chén
shèng yào
shèng jǔ
shèng dé
shèng dàn
shèng nǚ
shèng bēi
shèng cè
shèng dēng
shèng shén
shèng xiāng
shèng shì
shèng xiāng
shèng jué
shèng xǐ
shèng huái
shèng rén
shèng huì
shèng wáng
shèng jiào
shèng guī
shèng chán
shèng niǎo
shèng jiǎo
shèng yàn
shèng chén
shèng zhǔ
shèng xiàng
shèng dì
shèng shāng
shèng rú
shèng chéng
shèng shǒu
shèng dù
shèng lùn
shèng jiè
shèng zǐ
shèng mǐ
shèng jūn
shèng hòu
shèng ní
shèng dào
shèng hǎi
shèng zhèng
shèng diàn
shèng huì
shèng yǔ
kǔ xùn
xuān xùn
tóng xùn
jiè xùn
tíng xùn
guǐ xùn
gé xùn
lǐ xùn
diǎn xùn
cí xùn
yí xùn
jiā xùn
yí xùn
jiè xùn
líng xùn
jī xùn
jiǎng xùn
diào xùn
guī xùn
chén xùn
jūn xùn
dǎo xùn
fǔ xùn
pī xùn
róu xùn
huà xùn
xiá xùn
jiǎng xùn
nán xùn
guāng xùn
jiā xùn
bāng xùn
guī xùn
mó xùn
shòu xùn
dōng xùn
gǔ xùn
bǎo xùn
běn xùn
péi xùn
yīn xùn
shī xùn
mò xùn
fǎn xùn
bǎo xùn
chuí xùn
zuǎn xùn
dào xùn
jiàn xùn
jiè xùn
dì xùn
gǔ xùn
jiào xùn
qǐng xùn
zhāo xùn
shèng xùn
mǔ xùn
sī xùn
chéng xùn
jǐng xùn
ruì xùn
cí xùn
yí xùn
jiǎng xùn
lún xùn
kǔn xùn
fū xùn
chén xùn
dá xùn
gù xùn
dū xùn
zhōu xùn
xiào xùn
hù xùn
héng xùn
chéng xùn
zuò xùn
cí xùn
shǒu xùn
tōng xùn
jí xùn
圣训shèngxùn
(1) 旧指圣人的训诫告谕或皇帝的诏令等
例先遣内侍持历朝圣训授君。——清·梁启超《谭嗣同传》英a sage's instruction; imperial edict(2) 中国伊斯兰教徒指伊斯兰教奠基者穆罕默德的思想和行为记录
英(of Chinese Moslem) a memorandum of Mohammed⒈ 圣人的教导。指儒家相传的训谕。参见“圣教”。
引汉蔡邕《释诲》：“且用之则行，圣训也；舍之则藏，至顺也。”
南朝梁刘勰《文心雕龙·正纬》：“经显，圣训也；纬隐神教也。圣训宜广，神教宜约。”
明陈汝元《金莲记·构衅》：“章老先生，你背圣训了，怎么説一个似可去。”
清陈梦雷《抒哀赋》：“委吉凶以任运兮，永圣训以自强。”
⒉ 帝王的训谕、诏令。
引宋何薳《春渚纪闻·姚麟奏对》：“麟恐伏而对曰：‘诚如圣训，然臣自行列，蒙陛下拔擢，使掌卫兵於殿庭之间，此岂臣当以私恩结下，为身计耶？’”
元耶律楚材《和平阳王仲祥韵》：“洪恩浹四海，圣训宜书绅。”
清昭槤《啸亭杂录·太宗读＜金史＞》：“谆谆数千言，详载圣训。”
⒊ 阿拉伯文的意译，原意为传闻、传述。后专指对穆罕默德言行的传述－－“穆罕默德言行录”。在中国，圣训也称“圣训经”、“至圣宝训”、“至圣宝谕”、“圣谕”等。
圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。
训读音：xùn1.教导；训诫：教～。～话。～词。～了他一顿。挨了一通～。
2.教导或训诫的话：家～。遗～。
3.训练：培～。轮～。军～。
4.准则：不足为～。
5.解释（词义）：～诂。
6.姓。