shèng zhǐ
shèng miào
shèng guǒ
shèng huáng
shèng xián
shèng mǐ
shèng ruì
shèng xùn
shèng suǐ
shèng gōng
shèng gū
shèng yǔ
shèng cōng
shèng lǜ
shèng chén
shèng dào
shèng lüè
shèng kǎo
shèng shuǐ
shèng mù
shèng rú
shèng xiàng
shèng jiǎo
shèng dì
shèng jié
shèng fàn
shèng pái
shèng tōng
shèng guī
shèng zhě
shèng lüè
shèng duàn
shèng lǎn
shèng dài
shèng zhé
shèng yóu
shèng hú
shèng jiàn
shèng zhì
shèng dù
shèng jiào
shèng fù
shèng jiè
shèng guó
shèng zǐ
shèng lù
shèng xīn
shèng zhǔ
shèng kù
shèng huì
shèng huī
shèng gōng
shèng móu
shèng liáng
shèng zhèng
shèng shòu
shèng shāng
shèng mó
shèng dì
shèng ēn
shèng dé
shèng jǔ
shèng yào
shèng jiào
shèng qù
shèng shǒu
shèng dàn
shèng shàng
shèng sēng
shèng xiāng
shèng zhé
shèng sī
shèng wáng
shèng jī
shèng quán
shèng fǎ
shèng tiáo
shèng rén
shèng huì
shèng mén
shèng dé
shèng diǎn
shèng xiāng
shèng chén
shèng cái
shèng guǐ
shèng cè
shèng zé
shèng hòu
shèng lìng
shèng ní
shèng lì
shèng tāi
shèng yàn
shèng chén
shèng chéng
shèng mǔ
shèng niǎo
shèng dì
shèng jìng
shèng jūn
shèng xǐ
shèng huǒ
shèng zī
shèng líng
shèng dēng
shèng míng
shèng lùn
shèng jié
shèng xūn
shèng juàn
shèng bēi
shèng huì
shèng cān
shèng hǎi
shèng shén
shèng dàn
shèng diàn
shèng shì
shèng chán
shèng nǚ
shèng jué
shèng zhī
shèng huái
shèng cháo
shèng lín
⒈ 梵文的意译，即神圣的真理。佛教基本教义之一。参见“四圣諦”。
引《俱舍论·分别贤圣品六之一》：“何义经中説为圣諦，是圣者諦，故得圣名。”
圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。
谛读音：dì谛dì(1)〈书〉(2)本义：（形）详细；仔细（看或听）。(3)（名）道理（原为佛教用语）。