shèng suǐ
shèng fǎ
shèng gōng
shèng xián
shèng diǎn
shèng zhě
shèng cān
shèng tāi
shèng rén
shèng huǒ
shèng wáng
shèng yóu
shèng ruì
shèng lù
shèng xīn
shèng huì
shèng juàn
shèng kǎo
shèng dēng
shèng gū
shèng lùn
shèng sēng
shèng dé
shèng jiào
shèng zhǔ
shèng zhì
shèng mǔ
shèng zhèng
shèng dé
shèng xùn
shèng ní
shèng dì
shèng xiāng
shèng hǎi
shèng jiàn
shèng bēi
shèng niǎo
shèng pái
shèng huì
shèng zhī
shèng shòu
shèng hú
shèng cái
shèng zhé
shèng ēn
shèng lǜ
shèng tōng
shèng xǐ
shèng rú
shèng jié
shèng liáng
shèng mó
shèng lǎn
shèng shǒu
shèng diàn
shèng lüè
shèng chán
shèng hòu
shèng dù
shèng yào
shèng cháo
shèng jǔ
shèng shuǐ
shèng guī
shèng chéng
shèng fù
shèng xūn
shèng mǐ
shèng dì
shèng qù
shèng dào
shèng jué
shèng zhé
shèng shì
shèng huì
shèng jìng
shèng nǚ
shèng dì
shèng gōng
shèng kù
shèng shàng
shèng líng
shèng huái
shèng fàn
shèng xiāng
shèng xiàng
shèng huáng
shèng sī
shèng lìng
shèng jiè
shèng guǒ
shèng guǐ
shèng shāng
shèng móu
shèng zǐ
shèng jūn
shèng mén
shèng lín
shèng chén
shèng yǔ
shèng mù
shèng cōng
shèng chén
shèng lì
shèng shén
shèng jiào
shèng yàn
shèng miào
shèng míng
shèng cè
shèng zé
shèng quán
shèng zhǐ
shèng dàn
shèng dàn
shèng lüè
shèng dài
shèng jī
shèng guó
shèng duàn
shèng huī
shèng tiáo
shèng jié
shèng zī
shèng jiǎo
shèng chén
⒈ 对孔子的尊称。 孔子字仲尼，被尊为圣人，故称。
引明高启《吴越纪游·闻长枪兵至出越城夜投龛山》诗：“圣尼畏於匡，嗟我敢有尤。”
圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。
尼读音：ní[ ní ]1. 梵语“比丘尼”的简称，佛教中出家修行的女子：尼姑。尼庵。削发为尼。
2. 古同“昵”，相近，亲近。