shèng wáng
shèng lǜ
shèng dì
shèng xūn
shèng shàng
shèng miào
shèng dàn
shèng dì
shèng guǐ
shèng jìng
shèng lù
shèng tāi
shèng mén
shèng dé
shèng dēng
shèng shòu
shèng dé
shèng kù
shèng yào
shèng lín
shèng xǐ
shèng huì
shèng juàn
shèng ní
shèng bēi
shèng líng
shèng niǎo
shèng lì
shèng cān
shèng tōng
shèng mǔ
shèng hǎi
shèng zhé
shèng xiāng
shèng lìng
shèng jiào
shèng zhī
shèng móu
shèng fàn
shèng huì
shèng chén
shèng guó
shèng míng
shèng cái
shèng huáng
shèng huǒ
shèng shén
shèng suǐ
shèng gōng
shèng chán
shèng yǔ
shèng pái
shèng xián
shèng shuǐ
shèng gū
shèng zé
shèng kǎo
shèng shāng
shèng huì
shèng dàn
shèng hú
shèng jiào
shèng zhě
shèng jī
shèng chéng
shèng chén
shèng lǎn
shèng sī
shèng jūn
shèng mǐ
shèng hòu
shèng rú
shèng dù
shèng lüè
shèng mù
shèng diǎn
shèng jié
shèng quán
shèng huái
shèng jǔ
shèng cè
shèng lüè
shèng guǒ
shèng rén
shèng cōng
shèng zhǔ
shèng zī
shèng zhǐ
shèng lùn
shèng duàn
shèng xīn
shèng dài
shèng mó
shèng liáng
shèng xiàng
shèng dào
shèng jié
shèng jiǎo
shèng zhèng
shèng zǐ
shèng zhé
shèng qù
shèng yàn
shèng zhì
shèng chén
shèng diàn
shèng guī
shèng cháo
shèng nǚ
shèng xùn
shèng gōng
shèng shì
shèng huī
shèng dì
shèng jiè
shèng tiáo
shèng jiàn
shèng xiāng
shèng shǒu
shèng fù
shèng fǎ
shèng ruì
shèng sēng
shèng ēn
shèng yóu
shèng jué
zhòng zhé
xuán zhé
jiù zhé
cái zhé
shí zhé
jùn zhé
qián zhé
yǔn zhé
shī zhé
shàng zhé
máo zhé
jiā zhé
hòu zhé
cōng zhé
gāo zhé
lǔ zhé
zé zhé
xióng zhé
qí zhé
dàn zhé
liáng zhé
hóng zhé
bù zhé
xuān zhé
dí zhé
ruì zhé
jùn zhé
xiāng zhé
bǐng zhé
bāng zhé
nǎng zhé
wěi zhé
xiān zhé
míng zhé
lái zhé
shèng zhé
èr zhé
jùn zhé
圣哲shèngzhé
(1) 具有超凡品德、才智的人;圣人和哲人
英sage⒈ 亦作“圣喆”。指超人的道德才智。亦指具有这种道德才智的人。并亦以称帝王。
引《左传·文公六年》：“古之王者，知命之不长，是以并建圣哲。”
孔颖达疏：“圣哲，是人之儁者。”
《楚辞·离骚》：“夫维圣哲以茂行兮，苟得用此下土。”
晋桓温《荐谯元彦表》：“夫旌德礼贤，化道之所先；崇表殊节，圣喆之上务。”
唐杜甫《壮游》诗：“圣哲体仁恕，宇县復小康。”
明张居正《答中溪李尊师论禅》：“目前幸得方内乂安，四夷响风，寔赖主上圣哲，百官奉职所致。”
清戴震《＜原善＞序》：“以今之去古圣哲既远，治经之士，莫能综贯，习所见闻，积非成是。”
章炳麟《驳康有为论革命书》：“前世圣哲，或不遇时；今我国民，幸睹精色。”
郭沫若《卓文君》第二景：“颜路哭颜渊，仲尼哭伯鲤，这种伤心的际遇，在古先圣哲也是不能避免，倒亏得程翁旷达。”
老舍《四世同堂》二三：“蓝先生不佩服世界史中的任何圣哲与伟人，因而也就不去摹仿他们的高风亮节。”
才德、修养达到最高境界的圣人或贤人。
圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。
哲读音：zhé哲zhé(1)本义：（形）聪明；有智慧。(2)（名）有智慧的人：～人。