tǔ yào
tǔ xī
tǔ yá
tǔ fèng
tǔ xuàn
tǔ mà
tǔ fān
tǔ hún
tǔ shǔ
tǔ kǒu
tù mo
tǔ wò
tǔ pā
tǔ lū
tǔ tūn
tǔ huǒ
tǔ fàng
tǔ shé
tǔ gòng
tǔ tú
tǔ yīn
tǔ lù
tǔ lǜ
tǔ qì
tǔ xī
tǔ suì
tǔ gāng
tǔ nì
tǔ xī
tǔ yàn
tǔ bū
tǔ yào
tǔ fǎ
tǔ zhàn
tǔ bō
tǔ kuǎn
tǔ gēn
tǔ yǎo
tǔ tán
tǔ huí
tǔ shù
tǔ qì
tǔ qí
tǔ nà
tǔ jué
tǔ chéng
tǔ pū
tù xiè
tǔ hú
tǔ shí
tǔ yàn
tǔ xī
tǔ lou
tǔ kuǎn
tǔ cáo
tǔ lì
tǔ fā
tǔ huī
tǔ rú
tǔ huā
tǔ hóng
tǔ zhū
tǔ tán
tǔ xià
tǔ hú
tǔ cí
tǔ bǔ
tǔ zhuō
tǔ yīn
tǔ yàn
tǔ bái
tǔ lěi
tǔ cí
tǔ sī
tǔ yú
tǔ xù
tǔ yán
tǔ yào
pēi hún
lù hún
shěn hún
pǔ hún
shēn hún
róng hún
bō hún
yù hún
hūn hún
qīng hún
tǔ hún
gāo hún
hán hún
xiāng hún
yuán hún
bēn hún
dǎ hún
tuì hún
bēn hún
ā hún
xuán hún
qiú hún
fàn hún
jiǎo hún
dà hún
guǐ hún
xióng hún
tóng hún
quán hún
hùn hún
⒈ 即吐谷浑。
引唐张说《拨川郡王碑》：“圣历二年，以所统吐浑七千帐归于我。”
《新五代史·四夷附录三》：“吐浑，本号吐谷浑，或曰乞伏乾归之苗裔。自后魏以来，名见中国，居於青海之上。当唐至德中，为吐蕃所攻，部族分散，其内附者， 唐处之河西。其大姓有慕容、拓拔、赫连等族。”
1. 使东西从口里出来：吐痰。吞吐。吐刚茹柔（吐出硬的，吃下软的；喻欺软怕硬）。
2. 放出，露出：高粱吐穗。吐故纳新。
3. 说出：吐话。一吐为快。
浑读音：hún浑hún(1)（形）浑浊：～水。(2)（形）糊涂；不明事理：～人｜～头～脑。(3)（形）天然的：～朴｜～厚。(4)（形）全；满：～身｜～似。