tǔ yào
tǔ qì
tǔ gēn
tǔ huǒ
tǔ tú
tǔ rú
tǔ hú
tǔ yǎo
tǔ tūn
tǔ zhū
tǔ lū
tǔ lou
tǔ kuǎn
tǔ gòng
tǔ kuǎn
tǔ fǎ
tǔ bái
tǔ fā
tǔ shǔ
tǔ wò
tǔ yào
tǔ bō
tǔ shù
tǔ hóng
tǔ bǔ
tǔ chéng
tǔ cí
tǔ xù
tǔ huī
tù xiè
tǔ yàn
tǔ bū
tǔ tán
tǔ shí
tǔ lěi
tǔ xī
tǔ mà
tǔ xià
tǔ lǜ
tǔ fèng
tǔ xī
tǔ xī
tù mo
tǔ lì
tǔ yán
tǔ fān
tǔ huā
tǔ zhàn
tǔ zhuō
tǔ jué
tǔ cí
tǔ lù
tǔ yàn
tǔ nà
tǔ hún
tǔ yào
tǔ nì
tǔ fàng
tǔ qì
tǔ huí
tǔ shé
tǔ tán
tǔ xī
tǔ yīn
tǔ pā
tǔ yàn
tǔ yá
tǔ cáo
tǔ pū
tǔ yīn
tǔ yú
tǔ hú
tǔ sī
tǔ kǒu
tǔ suì
tǔ xuàn
tǔ gāng
tǔ qí
rù kuǎn
wén kuǎn
xiàn kuǎn
shí kuǎn
juān kuǎn
fù kuǎn
pī kuǎn
luò kuǎn
qián kuǎn
xù kuǎn
sòng kuǎn
hái kuǎn
míng kuǎn
xià kuǎn
guī kuǎn
qiàn kuǎn
guò kuǎn
juǎn kuǎn
pài kuǎn
shí kuǎn
yàn kuǎn
shǎo kuǎn
qiè kuǎn
mén kuǎn
chěn kuǎn
yì kuǎn
dá kuǎn
jiàng kuǎn
dāo kuǎn
ruǎn kuǎn
kǔn kuǎn
piào kuǎn
jì kuǎn
péi kuǎn
xié kuǎn
lì kuǎn
yú kuǎn
xī kuǎn
gòng kuǎn
chéng kuǎn
duì kuǎn
liú kuǎn
tóu kuǎn
fù kuǎn
tǔ kuǎn
zhāo kuǎn
kěn kuǎn
dǎo kuǎn
suān kuǎn
jiù kuǎn
zhōu kuǎn
hòu kuǎn
nèi kuǎn
huì kuǎn
lǐng kuǎn
gǔ kuǎn
huì kuǎn
zhōng kuǎn
tuì kuǎn
zhuān kuǎn
kòu kuǎn
chū kuǎn
wú kuǎn
ēn kuǎn
chóu kuǎn
kěn kuǎn
chì kuǎn
zhài kuǎn
xiǎng kuǎn
bù kuǎn
jìn kuǎn
diàn kuǎn
gòng kuǎn
tiáo kuǎn
qíng kuǎn
é kuǎn
jù kuǎn
xiàn kuǎn
shēn kuǎn
gōng kuǎn
tōng kuǎn
xiào kuǎn
dài kuǎn
de kuǎn
shàng kuǎn
dān kuǎn
xū kuǎn
yú kuǎn
xiū kuǎn
jù kuǎn
biān kuǎn
nì kuǎn
xiǎo kuǎn
bǎi kuǎn
xīn kuǎn
cān kuǎn
jié kuǎn
huò kuǎn
huǎn kuǎn
bào kuǎn
xiā kuǎn
qǔ kuǎn
yóu kuǎn
jiāo kuǎn
zāng kuǎn
qín kuǎn
zhèng kuǎn
duǎn kuǎn
shì kuǎn
zhūn kuǎn
fàng kuǎn
fá kuǎn
tí kuǎn
zhōng kuǎn
kōng kuǎn
zhàng kuǎn
jiǎng kuǎn
nà kuǎn
kòng kuǎn
yè kuǎn
qián kuǎn
sī kuǎn
shuāng kuǎn
shuì kuǎn
shū kuǎn
cún kuǎn
mù kuǎn
zuì kuǎn
tán kuǎn
zhōng kuǎn
jiè kuǎn
shōu kuǎn
xù kuǎn
shú kuǎn
rén kuǎn
bō kuǎn
xīn kuǎn
dà kuǎn
shè kuǎn
yuàn kuǎn
chǔ kuǎn
mì kuǎn
jiù kuǎn
shùn kuǎn
ná kuǎn
jià kuǎn
ài kuǎn
yán kuǎn
jiè kuǎn
yáng kuǎn
dān kuǎn
⒈ 亦作“吐欵”。吐露真情。
引《宋书·范晔传》：“熙先望风吐款，辞气不橈，上奇其才，遣人慰劳之。”
宋黄庭坚《次韵奉送公定》：“长戈仰关来，吐款受羈縻。”
元刘壎《隐居通议·杂录》：“璡急吐款云：‘三十头牛是外甥牸牛所生，非盗得也。’”
清毛祥麟《三略汇编》卷五：“当上海陷时，有邑豪数辈望风吐欵，阴致书与贼。”
1. 使东西从口里出来：吐痰。吞吐。吐刚茹柔（吐出硬的，吃下软的；喻欺软怕硬）。
2. 放出，露出：高粱吐穗。吐故纳新。
3. 说出：吐话。一吐为快。
款读音：kuǎn款kuǎn(1)（形）诚恳：～留｜～曲。(2)（动）招待；款待：～客。款kuǎn(1)（名）法令、规章、条约等条文里分的项目；通常在条下分款；款下分项：第二条第一～。(2)（名）款项(3)（名）；钱：现～｜公～｜存～｜汇～。(4)（名）（～儿）书画上题的作者或赠送对象的姓名：上～｜下～｜落～。款kuǎn（动）〈书〉敲：～门｜～关。款kuǎn（形）〈书〉缓；慢：～步｜点水蜻蜓～～飞。