tǔ lù
tǔ lou
tǔ gòng
tǔ xī
tǔ lì
tǔ sī
tǔ kuǎn
tǔ fǎ
tǔ zhū
tǔ cí
tǔ hóng
tǔ bái
tǔ yàn
tǔ pā
tù mo
tǔ tán
tǔ xià
tǔ yào
tǔ lū
tǔ huā
tǔ xī
tǔ qì
tǔ chéng
tǔ xù
tǔ shù
tǔ yú
tǔ qí
tǔ xī
tǔ cí
tǔ zhuō
tǔ yào
tǔ qì
tǔ yào
tǔ rú
tǔ yǎo
tǔ lěi
tǔ gāng
tǔ bū
tǔ cáo
tǔ nà
tǔ mà
tǔ nì
tǔ fā
tǔ hún
tǔ huí
tǔ yán
tǔ bō
tǔ yàn
tǔ yá
tǔ shǔ
tǔ tán
tǔ xī
tù xiè
tǔ bǔ
tǔ pū
tǔ shé
tǔ zhàn
tǔ fàng
tǔ kuǎn
tǔ yīn
tǔ hú
tǔ xuàn
tǔ tūn
tǔ kǒu
tǔ fèng
tǔ huī
tǔ wò
tǔ jué
tǔ shí
tǔ fān
tǔ gēn
tǔ lǜ
tǔ huǒ
tǔ yīn
tǔ hú
tǔ tú
tǔ suì
tǔ yàn
tiào mò
tù mo
xuán mò
pào mò
fēng mò
tán mò
hén mò
xǔ mò
diàn mò
fēi mò
jīn mò
pēn mò
kǒu mò
bái mò
bèng mò
lóng mò
jīng mò
liú mò
chá mò
jū mò
hǒu mò
bào mò
piāo mò
dǎo mò
nián mò
qǐ mò
fú mò
xián mò
tuò mo
jiàn mò
yǔ mò
làng mò
shuǐ mò
rú mò
yú mò
pái mò
wèi mò
hǒu mò
yún mò
吐沫tùmo
(1)hAo86.唾液，口水
英saliva;spit;spittle⒈ 吐出沫子。
引南朝宋刘敬叔《异苑》卷三：“晋太元中， 东阳西寺七佛屋龕下有一物，出头如鹿，有法献道人迫而观之，於是吐沫喷洒，气若云雾。”
《庄子·大宗师》“相濡以沫” 唐成玄英疏：“洎乎泉源旱涸，鱣鮪困苦，共处陆地，頳尾曝鳃，於是吐沫相濡，呴气相湿。”
宋苏轼《蜜酒歌》：“一日小沸鱼吐沫，二日眩转清光活。”
⒉ 呕出白沫。
引《医宗金鉴·杂病心法要诀·噎膈翻胃总括》：“二证留连传导隘，魄门应自涩於行，胸痛便硬如羊粪，吐沫呕血命难生。”
⒊ 唾沫。
引《古今小说·杨八老越国奇逢》：“被人做一万个鬼脸，啐乾了一千担吐沫，也不为过。”
丁玲《法网》：“张宗荣好象比顾美泉还气愤不过，红着脸，喷着吐沫，把顾美泉也说动了。”
钱锺书《围城》七：“鸿渐吐口吐沫道：‘真不要脸！’”
吐出白沫。
1. 内脏里的东西从口里涌出：呕吐。上吐下泻。
2. 把吞没的东西退出来：吐还不义之财。
沫读音：mò沫mò（名）（～子；～儿）泡沫：～子｜白～。