tóng méng
mào méng
lài méng
àn méng
yǔ méng
wēi méng
wán méng
kōng méng
cōng méng
wěng méng
duō méng
yōu méng
gǔ méng
qǐ méng
fù méng
jī méng
mí méng
hūn mēng
biǎo méng
nèi měng
qī méng
kōng méng
diǎn méng
chén méng
jǐn méng
lóng méng
xiā mēng
bù méng
hóng méng
kè méng
chéng méng
yú méng
mián méng
fēng méng
míng méng
féng méng
jī méng
sōng méng
zhōng méng
xùn méng
biāo méng
píng méng
dōng méng
chōng méng
huì méng
kōng méng
hóng méng
miè méng
tóng méng
yù méng
rú méng
wū méng
ā méng
tài méng
jiǎng méng
kùn méng
guī méng
wú méng
bāo méng
duān méng
hún méng
zhuāng méng
mì méng
jiàng méng
zhān méng
mò méng
míng méng
gū méng
kēng mēng
què méng
hé méng
míng méng
bái méng
fēng méng
xìng méng
mái méng
máng mēng
kāi méng
hòng méng
bì méng
zhuān méng
jùn méng
mò méng
mǔ méng
dùn méng
yǎo méng
zhòng méng
yīn méng
zhē méng
tuō méng
yù méng
dà méng
fā mēng
bèi méng
jì méng
yòu méng
miè méng
hùn mēng
mí méng
bāo méng
chán méng
yǎng méng
héng méng
míng méng
dūn méng
qǐ méng
⒈ 旧谓宇宙形成前的混沌之气或混沌之状。
引《淮南子·精神训》：“古未有天地之时，惟像无形。窈窈冥冥，芒芠漠閔，澒濛鸿洞，莫知其门。”
高诱注：“皆未成形之气也。”
《楚辞·刘向＜九叹·远游＞》：“贯鸿濛以东朅兮，维六龙於扶桑。”
王逸注：“澒濛，气也。”
明张居正《万寿无疆颂》：“今夫天茫旻漠溟，澒濛鸿洞，运於於穆之中，超乎非想之外。”
宇宙形成前的混沌之气。
1. 〔澒洞（tóng）〕弥漫无边，如“运清浊之澒澒兮，正重沓而并起。”
蒙读音：mēng,méng,měng[ méng ]1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。