hóng méng
miè méng
fù méng
kōng méng
dùn méng
wán méng
wú méng
bì méng
qǐ méng
kè méng
yīn méng
mì méng
míng méng
mò méng
féng méng
tài méng
gū méng
duō méng
bù méng
guī méng
qǐ méng
yǎng méng
huì méng
hóng méng
tuō méng
chén méng
hòng méng
cōng méng
biǎo méng
jì méng
qī méng
chéng méng
jī méng
miè méng
yù méng
biāo méng
dà méng
héng méng
què méng
gǔ méng
lài méng
kōng méng
xiā mēng
míng méng
mào méng
zhuāng méng
míng méng
yǔ méng
chán méng
yòu méng
wēi méng
xìng méng
zhān méng
tóng méng
kāi méng
kōng méng
bái méng
yǎo méng
hūn mēng
kēng mēng
sōng méng
mái méng
hún méng
chōng méng
píng méng
duān méng
dōng méng
zhē méng
kùn méng
máng mēng
jùn méng
míng méng
fēng méng
yù méng
yōu méng
hùn mēng
hé méng
xùn méng
fā mēng
wěng méng
yú méng
mián méng
jiǎng méng
tóng méng
zhuān méng
jiàng méng
mò méng
àn méng
mí méng
zhòng méng
bāo méng
bèi méng
rú méng
fēng méng
mǔ méng
lóng méng
jǐn méng
bāo méng
ā méng
diǎn méng
wū méng
dūn méng
mí méng
nèi měng
jī méng
zhōng méng
⒈ 愚昧无知。
引汉王充《论衡·自然》：“三皇之时……纯德行而民瞳矇，晓惠之心未形生也。”
《后汉书·张衡传》：“浑元初基，灵曜未纪，吉凶分僭，人用瞳矇。”
⒉ 指愚昧的人。
引《后汉书·蔡邕传》：“童子不问疑於老成，瞳矇不稽谋於先生。”
蒙昧无知。
瞳tóng（名）瞳孔；眼球中心的圆孔。通称瞳人。
蒙读音：mēng,méng,měng[ méng ]1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。