yú chōng
yú xiào
yú jìn
yú zhōng
yú fū
yú chán
yú méng
yú chī
yú bǐ
yú sù
yú shèn
yú jiàn
yú pǔ
yú chōng
yú fán
yú zéi
yú kuì
yú juàn
yú měng
yú yǒng
yú nán
yú xián
yú gàn
yú yōng
yú lǔ
yú sè
yú zhī
yú sú
yú lǎo
yú mí
yú cè
yú bì
yú mào
yú hān
yú nú
yú jiān
yú lóng
yú yín
yú rén
yú qíng
yú báo
yú biǎn
yú ǎo
yú méng
yú hàn
yú nuò
yú míng
yú àn
yú tún
yú zhuàng
yú duǎn
yú àn
yú guǎn
yú xī
yú zhì
yú chǔn
yú wū
yú dòng
yú sǒu
yú kuáng
yú xìng
yú lòu
yú guǎng
yú gǔ
yú lǜ
yú àn
yú gǔ
yú wèi
yú luàn
yú zhuó
yú duò
yú bào
yú zhí
yú yí
yú qiǎn
yú dùn
yú lǔ
yú làn
yú jiàn
yú huái
yú shī
yú yī
yú yōng
yú wán
yú liè
yú xīn
yú bèn
yú jiǎo
yú fù
yú chéng
yú gōng
yú dàn
yú wǎng
yú kěn
yú kuǎn
yú yán
yú zhuō
yú yě
yú mào
yú chǔn
yú huò
yú dùn
yú gǔ
yú ruò
yú nòng
yú kǔn
yú xiǔ
yú róu
yú què
yú méng
yú hāng
yú gù
yú rú
yú mèi
yú zhǔ
biǎo méng
lóng méng
hún méng
cōng méng
rú méng
fēng méng
bái méng
mì méng
chán méng
jǐn méng
míng méng
míng méng
zhuāng méng
mào méng
zhān méng
dōng méng
fēng méng
mò méng
què méng
duō méng
tóng méng
ā méng
jì méng
bèi méng
miè méng
bì méng
héng méng
dūn méng
hóng méng
yù méng
hòng méng
wū méng
yǎo méng
yòu méng
yǔ méng
lài méng
zhōng méng
míng méng
kōng méng
guī méng
duān méng
kùn méng
hé méng
qǐ méng
fù méng
fā mēng
bāo méng
yōu méng
sōng méng
mí méng
gǔ méng
qī méng
mò méng
tuō méng
miè méng
bù méng
mián méng
féng méng
àn méng
jī méng
hóng méng
xiā mēng
kōng méng
bāo méng
píng méng
gū méng
jùn méng
qǐ méng
hùn mēng
jī méng
dà méng
yīn méng
jiǎng méng
mǔ méng
wěng méng
yǎng méng
zhuān méng
wán méng
kāi méng
dùn méng
diǎn méng
hūn mēng
míng méng
zhē méng
chén méng
nèi měng
zhòng méng
chéng méng
yú méng
kōng méng
tài méng
biāo méng
tóng méng
xùn méng
wú méng
wēi méng
mí méng
huì méng
yù méng
chōng méng
xìng méng
kè méng
kēng mēng
mái méng
jiàng méng
máng mēng
愚蒙yúméng
(1) 愚昧不明
英ignorant⒈ 见“愚蒙”。亦作“愚矇”。愚昧不明。
引《汉书·杨恽传》：“报会宗书曰：‘ 惲材朽行秽，文质无所底……足下哀其愚蒙，赐书教督以所不及。’”
《后汉书·文苑传上·黄香》：“臣江淮孤贱，愚矇小生。”
唐杜甫《杜鹃行》：“谁言养雏不自哺，此语亦足为愚蒙。”
沙汀《防空》：“他想尽其所知来启发一下市民们的愚蒙。”
愚蠢无知。
愚yú(1)（形）愚笨；傻：～人｜～陋｜～懦｜～顽｜～妄｜～不可及｜大智若～。(2)（动）愚弄：为人所～｜～民政策。(3)（代）用于自称的谦词：～兄｜～见｜～以为不可。
蒙读音：mēng,méng,měng[ méng ]1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。