tóng nǚ
tóng wán
tóng tǔ
tóng tū
tóng yán
tóng sǒu
tóng nán
tóng gē
tóng shǒu
tóng lì
tóng mǎ
tóng xué
tóng lì
tóng jī
tóng zhì
tóng diān
tóng méng
tóng xī
tóng rú
tóng sì
tóng gǔ
tóng guān
tóng shān
tóng ér
tóng juàn
tóng tóng
tóng nián
tóng wū
tóng gōng
tóng chèn
tóng cháng
tóng yáo
tóng zǐ
tóng niú
tóng ruò
tóng sūn
tóng yáng
tóng kū
tóng miào
tóng mù
tóng yáo
tóng guàn
tóng liàn
tóng láng
tóng pú
tóng chǐ
tóng yǔ
tóng yǎng
tóng láng
tóng guān
tóng yán
tóng zhuāng
tóng zhēn
tóng yú
tóng yá
tóng dié
tóng shù
tóng hūn
tóng shēn
tóng róng
tóng hái
tóng jiǎo
tóng mù
tóng qù
tóng qiè
tóng xīn
jùn méng
mào méng
tài méng
kāi méng
miè méng
chōng méng
duān méng
hóng méng
bù méng
dōng méng
zhē méng
jiàng méng
diǎn méng
bāo méng
zhuān méng
kēng mēng
héng méng
qǐ méng
bì méng
xìng méng
tuō méng
hóng méng
qī méng
rú méng
bái méng
jì méng
kè méng
huì méng
wán méng
qǐ méng
kōng méng
lài méng
yú méng
jī méng
míng méng
guī méng
biāo méng
chán méng
mì méng
gū méng
jiǎng méng
yù méng
zhuāng méng
fā mēng
lóng méng
yǔ méng
yòu méng
mí méng
tóng méng
dūn méng
kùn méng
nèi měng
dà méng
sōng méng
míng méng
zhōng méng
míng méng
cōng méng
mò méng
bèi méng
mò méng
dùn méng
bāo méng
ā méng
mí méng
mǔ méng
zhòng méng
zhān méng
yǎng méng
wěng méng
hùn mēng
máng mēng
mián méng
chéng méng
kōng méng
fēng méng
mái méng
biǎo méng
píng méng
jī méng
yù méng
gǔ méng
xùn méng
kōng méng
tóng méng
xiā mēng
hé méng
wū méng
miè méng
jǐn méng
hún méng
hūn mēng
yīn méng
fēng méng
wēi méng
fù méng
duō méng
àn méng
wú méng
míng méng
yōu méng
yǎo méng
hòng méng
què méng
féng méng
chén méng
幼稚愚昧。
指无知的[.好工具]儿童。
指童年。
⒈ 幼稚愚昧。
引《易·蒙》：“匪我求童蒙，童蒙求我。”
朱熹本义：“童蒙，幼稚而蒙昧。”
《淮南子·俶真训》：“皆欲离其童蒙之心，而觉视於天地之间，是故其德烦而不能一。”
三国魏嵇康《游仙》诗：“授我自然道，旷若发童蒙。”
晋葛洪《抱朴子·诘鲍》：“且夫远古质朴，盖其未变，民尚童蒙，机心不动。”
⒉ 指无知的儿童。
引晋葛洪《抱朴子·正郭》：“中人犹不觉，童蒙安能知？”
唐元稹《江边》诗：“散诞都由习，童蒙剩懒散。”
《三国演义》第四三回：“虽三尺童蒙，亦谓彪虎生翼。”
朱自清《＜文心＞序》：“按照老看法，这类书至多只能指示童蒙，不登大雅。”
⒊ 指童年。
引唐韩愈《祭窦司业文》：“我之获见，实自童蒙。既爱既劝，在麻之蓬。”
清钱谦益《母李氏仍前赠》：“事夫篤疾之餘，训子童蒙之日。”
年幼无知的儿童。
童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。
蒙读音：mēng,méng,měng[ méng ]1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。