kōng méng
zhān méng
tóng méng
wēi méng
píng méng
miè méng
dà méng
mián méng
chéng méng
diǎn méng
gǔ méng
duān méng
guī méng
rú méng
bèi méng
xìng méng
cōng méng
héng méng
jiǎng méng
wěng méng
zhōng méng
mò méng
bù méng
míng méng
yòu méng
bì méng
tài méng
yīn méng
tuō méng
hóng méng
jī méng
féng méng
dūn méng
chén méng
yǎng méng
bāo méng
zhuān méng
duō méng
yú méng
mí méng
kōng méng
biāo méng
kè méng
míng méng
fā mēng
kōng méng
mò méng
qǐ méng
wán méng
xùn méng
yǔ méng
kùn méng
hé méng
mì méng
jǐn méng
lài méng
mào méng
hòng méng
què méng
ā méng
hùn mēng
míng méng
hún méng
mái méng
zhòng méng
máng mēng
jī méng
nèi měng
xiā mēng
sōng méng
mǔ méng
miè méng
yǎo méng
kōng méng
biǎo méng
qī méng
qǐ méng
hóng méng
jùn méng
yōu méng
àn méng
chōng méng
huì méng
chán méng
jiàng méng
gū méng
mí méng
fù méng
bái méng
hūn mēng
fēng méng
dùn méng
jì méng
wú méng
fēng méng
zhē méng
yù méng
kāi méng
bāo méng
dōng méng
tóng méng
kēng mēng
míng méng
yù méng
zhuāng méng
lóng méng
wū méng
⒈ 微雨迷茫貌。
引五代和凝《临江仙》词：“海棠香老春江晚，小楼雾縠涳濛。”
廖仲恺《卖花声·题画》词：“烟雨罨涳濛，万緑丛中，亭亭遥认木棉红。”
烟雨迷茫的样子。如：「刚下过一场雨，山间一片涳蒙的景色。」也作「空蒙」。
1. 〔涳濛〕古同“空蒙”，（细雨）迷茫，如“水光潋滟晴方好，山色涳涳雨亦奇。”
2. 直流。
蒙读音：mēng,méng,měng[ méng ]1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。