zhōng méng
bāo méng
bì méng
héng méng
jǐn méng
lài méng
kōng méng
bái méng
duō méng
jī méng
hūn mēng
míng méng
kōng méng
xìng méng
fā mēng
gū méng
què méng
yù méng
hòng méng
guī méng
zhòng méng
kēng mēng
duān méng
kōng méng
miè méng
cōng méng
lóng méng
jì méng
diǎn méng
chén méng
wū méng
zhē méng
dōng méng
kè méng
yǎng méng
chán méng
yōu méng
yù méng
xiā mēng
wēi méng
zhuān méng
mǔ méng
dūn méng
qǐ méng
fēng méng
chōng méng
ā méng
yīn méng
qǐ méng
yǎo méng
hún méng
píng méng
jī méng
biǎo méng
dà méng
biāo méng
hùn mēng
wú méng
miè méng
tóng méng
míng méng
mò méng
wěng méng
wán méng
jiàng méng
bèi méng
yú méng
míng méng
huì méng
dùn méng
mián méng
tuō méng
mò méng
yòu méng
qī méng
tài méng
míng méng
fù méng
mí méng
bù méng
hóng méng
rú méng
tóng méng
hóng méng
chéng méng
hé méng
àn méng
zhōng méng
kāi méng
mí méng
bāo méng
máng mēng
mái méng
zhān méng
gǔ méng
xùn méng
mì méng
jùn méng
mào méng
nèi měng
yǔ méng
sōng méng
fēng méng
zhuāng méng
kùn méng
jiǎng méng
féng méng
⒈ 犹惶惑，恐惧不明。
引《三国志·吴志·周鲂传》：“臣知无古人单复之术，加卒奉大略，伀矇狼狈，惧以轻遇，忝负特施，豫怀忧灼。”
1.〔～矇〕恐惧状，如“～矇狼狈，惧以轻遇。”
2.对公公的一种称呼。对丈夫哥哥的称呼。
蒙读音：mēng,méng,měng[ méng ]1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。