cōng wèi
cōng jīng
cōng qiàn
cōng huáng
cōng mào
cōng hǎi
cōng lóng
cōng lóng
cōng huā
cōng líng
cōng yù
cōng chǔ
cōng lóng
cōng lǜ
cōng qiàn
cōng lóng
cōng càn
cōng méng
cōng qīng
cōng yù
cōng lóng
cōng cōng
cōng lóng
cōng cuì
cōng bái
cōng tóu
cōng qiān
cōng lǜ
cōng méng
kāi méng
zhuān méng
xìng méng
xùn méng
chéng méng
yòu méng
yù méng
kōng méng
mǔ méng
mò méng
cōng méng
kēng mēng
fēng méng
ā méng
wú méng
bāo méng
fēng méng
dà méng
nèi měng
jǐn méng
yǔ méng
hún méng
hùn mēng
huì méng
tóng méng
biāo méng
wū méng
jiǎng méng
chén méng
dūn méng
míng méng
yǎo méng
tài méng
duān méng
fù méng
míng méng
mào méng
dōng méng
sōng méng
bì méng
zhē méng
féng méng
zhòng méng
chōng méng
píng méng
biǎo méng
míng méng
jī méng
bù méng
mái méng
dùn méng
hūn mēng
míng méng
diǎn méng
máng mēng
gū méng
chán méng
guī méng
gǔ méng
qǐ méng
kè méng
lài méng
kùn méng
mì méng
kōng méng
hé méng
hóng méng
àn méng
mí méng
zhān méng
yōu méng
bāo méng
qǐ méng
mò méng
yǎng méng
miè méng
fā mēng
bèi méng
jiàng méng
yú méng
wán méng
jì méng
tuō méng
miè méng
héng méng
bái méng
què méng
yù méng
duō méng
rú méng
xiā mēng
mí méng
mián méng
hòng méng
jī méng
tóng méng
wēi méng
hóng méng
yīn méng
wěng méng
qī méng
kōng méng
jùn méng
lóng méng
zhōng méng
zhuāng méng
⒈ 亦作“葱蒙”。形容云雾朦胧的样子。
引唐张说《游洞庭湖湘》诗：“缅邈洞庭岫，葱蒙水雾色。”
唐李华《寄赵七侍御》诗：“玄猿啼深蘢，白鸟戏葱蒙。”
明杨慎《过石椿村访唐河东刺史王仁求碑》诗之二：“城荒吊华纳，山远问葱蒙。”
葱cōng(1)（名）多年草本植物；有辛辣味：大～。(2)（形）青色：～翠。
蒙读音：mēng,méng,měng[ méng ]1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。