chén méng
wú méng
jiàng méng
míng méng
wěng méng
biǎo méng
què méng
hùn mēng
guī méng
hóng méng
xìng méng
míng méng
míng méng
yǎo méng
bāo méng
hūn mēng
wēi méng
duān méng
jiǎng méng
tuō méng
yōu méng
nèi měng
sōng méng
mǔ méng
fù méng
dà méng
kāi méng
hóng méng
zhòng méng
yù méng
qī méng
lài méng
mí méng
dùn méng
bái méng
duō méng
kōng méng
tóng méng
zhuāng méng
fā mēng
jī méng
kùn méng
féng méng
cōng méng
kōng méng
chéng méng
mí méng
bāo méng
fēng méng
chōng méng
hòng méng
yǔ méng
gǔ méng
lóng méng
chán méng
héng méng
miè méng
jùn méng
ā méng
hún méng
kōng méng
huì méng
wū méng
zhē méng
wán méng
fēng méng
yòu méng
tài méng
mò méng
píng méng
àn méng
qǐ méng
bì méng
gū méng
míng méng
yù méng
jī méng
bù méng
rú méng
zhuān méng
kēng mēng
mò méng
mào méng
qǐ méng
xùn méng
zhān méng
miè méng
kè méng
yú méng
xiā mēng
yīn méng
hé méng
mián méng
biāo méng
yǎng méng
bèi méng
diǎn méng
dōng méng
jǐn méng
mì méng
mái méng
tóng méng
jì méng
zhōng méng
máng mēng
dūn méng
⒈ 教导童蒙。
引宋胡仔《苕溪渔隐丛话前集·唐人杂记》：“《漫叟诗话》云：‘世有《青衿集》一编，以授学徒，可以諭蒙。’”
谕yù（动）告诉；吩咐（旧时用于上级对下级或长辈对晚辈）。〈古〉又同‘喻’：～知｜面～｜上～。
蒙读音：mēng,méng,měng[ méng ]1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。