yīng sháo
yīng ruǐ
yīng yuàn
yīng sà
yīng líng
yīng fā
yīng jué
yīng hún
yīng fēng
yīng yì
yīng bàng
yīng kǎn
yīng jiàn
yīng tái
yīng mǔ
yīng zòng
yīng xiù
yīng huī
yīng guǐ
yīng xióng
yīng duàn
yīng cāo
yīng jùn
yīng zhǔ
yīng gǔ
yīng jīng
yīng jié
yīng jīng
yīng qí
yīng cí
yīng fàn
yīng guǒ
yīng mào
yīng duō
yīng guāng
yīng liáo
yīng wù
yīng zhì
yīng ruì
yīng luò
yīng tǐng
yīng guó
yīng liè
yīng míng
yīng jué
yīng gài
yīng háo
yīng shì
yīng yīng
yīng yǒng
yīng huá
yīng yàn
yīng jùn
yīng hù
yīng cái
yīng chēng
yīng shì
yīng zhuó
yīng yīn
yīng jùn
yīng tè
yīng lún
yīng shí
yīng huì
yīng mǐn
yīng huáng
yīng yì
yīng wěi
yīng rú
yīng chén
yīng dàng
yīng mài
yīng pàn
yīng gǔn
yīng huì
yīng guǐ
yīng shēng
yīng máo
yīng biàn
yīng dūn
yīng zhé
yīng xīn
yīng miào
yīng bǐng
yīng bá
yīng qiú
yīng fǔ
yīng rén
yīng jié
yīng máo
yīng zhì
yīng lüè
yīng fēn
yīng zhǐ
yīng zhì
yīng lǎng
yīng cái
yīng cùn
yīng shì
yīng yí
yīng yǔ
yīng zhì
yīng jiàn
yīng yóu
yīng yào
yīng cí
yīng jié
yīng móu
yīng qiào
yīng ruì
yīng mó
yīng dàng
yīng qì
yīng wù
yīng táo
yīng zī
yīng wǔ
yīng zī
zhū rú
qú rú
quǎn rú
mào rú
shuò rú
suān rú
hòu rú
luó rú
qǔ rú
jùn rú
bǐ rú
yuān rú
shī rú
shù rú
qiǎn rú
lǐ rú
kēng rú
jù rú
pǔ rú
wài rú
yōng rú
chún rú
sù rú
bā rú
yǎ rú
hóng rú
hóng rú
dào rú
zōu rú
mào rú
guī rú
sòng rú
bà rú
sù rú
yīng rú
sān rú
pì rú
dào rú
lóu rú
zhū rú
shì rú
lǔ rú
dà rú
lǐ rú
yú rú
jiàn rú
sú rú
hóng rú
yú rú
hán rú
wěi rú
wěn rú
xióng rú
jiù rú
hóng rú
wén rú
kù rú
lǎo rú
shēng rú
shèng rú
pín rú
chún rú
fǔ rú
mào rú
míng rú
kuí rú
qú rú
jiān rú
lòu rú
kēng rú
pì rú
jù rú
⒈ 犹硕儒。学识渊博的儒士。
引晋郭璞《＜尔雅＞序》：“《尔雅》者，盖兴于中古，隆于汉氏……英儒赡闻之士，洪笔丽藻之客，靡不钦玩耽味，为之义训。”
《南齐书·乐志》：“宜集英儒，删纂雅乐。”
《增修诗话总龟》卷二四引宋潘若同《郡阁雅言》：“张祐素藉诗名，凡知己者皆当世英儒。”
俊秀奇伟的学者。
英yīng(1)（名）〈书〉花：落～缤纷。(2)（名）才能或智慧过人的人：～杰｜～豪｜～魂。(3)（名）姓。英yīng（名）指英国。
儒读音：rú儒rú(1)（名）春秋时以孔子为代表的学派：～术｜～生。(2)（名）旧时指读书人：～医｜老～。