yí guǎn
yí zào
yí fēn
yí guǐ
yí tài
yí dūn
yí lóng
yí jī
yí shān
yí lún
yí gēng
yí zú
yí yì
yí zōu
yí mò
yí huì
yí hào
yí píng
yí lè
yí yǎ
yí yóu
yí líng
yí yán
yí lù
yí shì
yí shāng
yí jiǎn
yí mù
yí zhí
yí mù
yí miè
yí sì
yí chàng
yí mǐn
yí rán
yí jiǎo
yí xià
yí chuáng
yí jì
yí kuàng
yí bēi
yí dàn
yí qū
yí guāng
yí cuì
yí chōu
yí máo
yí fù
yí liáo
yí xiǎn
yí zōng
yí yóu
yí pán
yí yú
yí gòu
yí dí
yí yú
yí dàn
yí mèi
yí zǔ
yí dào
yí huǐ
yí luò
yí dàng
yí lù
yí mí
yí shuō
yí cán
yí gù
yí fú
yí bái
yí kǎo
yí huāng
yí yǔ
yí yì
yí tiǎn
yí dá
yí děng
yí tíng
yí qín
yí jū
yí cháo
yí guān
yí qīn
yí jiè
yí mán
yí gē
yí tǎn
yí fú
yí yì
⒈ 古代对少数民族居住地区之称。
引《晋书·吕光等载记论》：“蕞尔夷陬，承风雾卷，宏图壮节，亦足称焉。”
1.平坦；平安：化险为～。
2.破坏建筑物（使成为平地）：烧～弹。～为平地。
3.灭掉；杀尽：～灭。～族。
4.我国古代称东方的民族，也泛称周边的民族：淮～。四～。
5.旧时泛指外国或外国人：～情。华～杂处。
6.姓。
陬读音：zōu陬zōu(1)（名）〈古〉角落；山脚：东南～。(2)（名）阴历正月：～月。