mán lǐ
mán mò
mán hèng
mán bó
mán zhēn
mán mán
mán bó
fǔ kuài
mán gǔ
mán xìng
mán chǔ
mán qì
mán tíng
mán gē
mán nú
mán chuí
mán zuǒ
mán xuē
mán tóng
mán qín
mán zhuāng
mán chù
mán nán
mán fú
mán zhān
mán chán
mán zuò
mán dàn
mán lì
mán jiǎo
mán lǔ
mán zuò
mán yí
mán jiāng
mán yě
mán shì
mán jī
mán máo
mán yǔ
mán yí
mán jiǔ
mán luò
mán pí
mán chóng
mán zōu
mán yīn
mán tóu
mán jūn
mán guō
mán sú
mán xián
mán xuē
mán yǒng
mán hàn
mán wáng
mán lì
mán mò
mán hé
mán jìn
mán dǐ
mán huò
mán shū
mán xià
mán ér
mán zhàng
mán zú
mán qiáng
mán fǔ
mán kè
mán mò
mán rén
mán huà
mán jūn
mán xī
mán mín
mán kòu
mán tuó
mán chù
mán huā
mán wéi
mán jīng
mán yáo
mán jiān
mán chàng
mán niáng
mán gàn
mán téng
mán pái
mán chuáng
mán gōng
mán bù
mán zi
mán kē
mán biān
mán yān
mán jué
mán gū
mán fāng
mán yì
mán sài
mán yín
mán cūn
mán jì
mán pó
mán bào
mán lì
mán chuán
mán shì
mán tǔ
mán shēng
mán chá
mán qiú
mán yāo
mán qí
mán dòng
mán jīng
mán mò
mán liáo
mán zhā
mán guǎng
mán guǒ
mán huāng
mán jǐn
mán yáo
mán dí
mán lǐ
mán huì
mán jiāo
mán qiáng
mán tóng
mán zhǐ
⒈ 泛指南方边远地区人民聚居处。
引《文选·左思＜魏都赋＞》：“蛮陬夷落，译道而通。”
张载注：“陬落，蛮夷之居处名也。一名聚居为陬。”
《晋书·刑法志》：“江左无外，蛮陬来格。”
唐李涉《岳阳别张祜》诗：“巫峡洞庭千里餘，蛮陬水国何亲疏。”
明唐顺之《重修泾县儒学记》：“国家建学徧宇内，蛮陬海徼，莫不有学。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
陬读音：zōu陬zōu(1)（名）〈古〉角落；山脚：东南～。(2)（名）阴历正月：～月。