fāng lái
yàn lái
xíng lái
hū lái
gǔ lái
wǎng lái
shén lái
yuè lái
qù lái
zhòng lái
guò lái
běn lái
guài lái
hòu lái
wǎn lái
shǎo lái
zuò lái
rù lái
bié lái
ér lái
qià lái
luò lái
péng lái
huì lái
guī lái
yuán lái
luàn lái
cóng lái
cú lái
zhēn lái
zhāo lái
bǐ lái
xǔ lái
xīn lái
qǐng lái
xiū lái
jù lái
huái lái
dé lái
yōng lái
yǐn lái
jīn lái
yǐ lái
zuó lái
dāng lái
rú lái
xìng lái
bó lái
fú lái
dài lái
yóu lái
jìn lái
jiē lái
hú lái
jiāng lái
kě lái
lì lái
tè lái
huí lái
chū lái
ěr lái
tǎng lái
qǐng lái
dōu lái
láo lái
dǐng lái
xǐng lái
zǎo lái
niào lái
hái lái
hái lái
yī lái
xiǎo lái
yíng lái
gé lái
ěr lái
wú lái
jìng lái
tǎo lái
qiè lái
xiān lái
zàn lái
chū lái
jiàn lái
shàng lái
dēng lái
liào lái
qián lái
rì lái
quàn lái
xiǎng lái
zhuàn lái
yǐ lái
jiù lái
tà lái
liǎng lái
xiàng lái
suàn lái
yuán lái
wài lái
què lái
zǐ lái
cháo lái
shēng lái
zì lái
lǎo lái
xiàng lái
dà lái
xián lái
sù lái
tǎng lái
wèi lái
xià lái
bù lái
tuō lái
yǒu lái
màn lái
yún lái
dào lái
zhí lái
yáo lái
qǐ lái
jìn lái
nián lái
tīng lái
yòng lái
kàn lái
xiāng lái
意(好工具.)外得来,偶然得到。
自来。
⒈ 意外得来,偶然得到。参见“儻来物”。
引《庄子·缮性》:“轩冕在身,非性命也。物之儻来,寄者也。”
成玄英疏:“儻者,意外忽来者耳。”
《晋书·王坦之传》:“帝曰:‘天下,儻来之运,卿何所有!’”
唐张九龄《南还湘水言怀》诗:“归去田园老,儻来轩冕轻。”
清蒲松龄《聊斋志异·云梦公主》:“生得意自詡,告以秋捷,意主必喜。女愀然曰:‘乌用是儻来者为!无足荣辱,止折人寿数耳。’”
例如:无义钱财汤泼雪,傥来田地水推沙。
⒉ 自来。
引宋王安石《游章义寺》诗:“阴岭有佳客,儻来不须招。”
偶然得到或意外而来的。
傥tǎng(1)同“倘”(tǎnɡ)。(2)〔倜傥〕(tì tǎnɡ)洒脱;不拘束。
来读音:lái1.从别的地方到说话人所在的地方(跟“去”相对):~往。~宾。~信。从县里~了几个干部。
2.(问题、事情等)发生;来到:问题~了。开春以后,农忙~了。
3.做某个动作(代替意义更具体的动词):胡~。~一盘棋。~一场篮球比赛。你歇歇,让我~。何必~这一套?
4.趋向动词。跟“得”或“不”连用,表示可能或不可能:他们俩很谈得~。这个歌我唱不~。
5.用在另一动词前面,表示要做某件事:你~念一遍。大家~想办法。
6.用在另一动词或动词结构后面,表示来做某件事:我们贺喜~了。他回家探亲~了。
7.用在动词结构(或介词结构)与动词(或动词结构)之间,表示前者是方摘了一个荷叶~当雨伞。你又能用什么理由~说服他呢?
8.来着:这话我多会儿说~?
9.未来的:~年。~日方长。
10.姓。
11.诗歌、熟语、叫卖声里用作衬字:正月里~是新春。不愁吃~不愁穿。黑白桑葚~大樱桃。
12.用在动词后,表示动作朝着说话人所在的地方:把锄头拿~。各条战线传~了振奋人心的消息。
13.用在动词后,表示结果:信笔写~。一觉醒~。说~话长。看~今年超产没有问题。想~你是早有准备的了。