zuò yán
zuò rù
zuò duàn
zuò chàng
zuò wò
zuò cāng
zuò dà
zuò xì
zuò kè
zuò jiān
zuò shàng
zuò láo
zuò jiān
zuò xí
zuò xiào
zuò sī
zuò xià
zuò tāng
zuò lì
zuò gōng
zuò diàn
zuò shì
zuò dūn
zuò róng
zuò zhàng
zuò cǐ
zuò màn
zuò kè
zuò qiū
zuò guān
zuò jìng
zuò dǎi
zuò wàng
zuò pó
zuò rù
zuò zhuāng
zuò chuáng
zuò liáng
zuò bìng
zuò chéng
zuò gǔ
zuò lái
zuò chē
zuò bái
zuò diàn
zuò chuáng
zuò yòu
zuò chí
zuò guì
zuò gēn
zuò jiā
zuò jù
zuò mèi
zuò bì
zuò dài
zuò yá
zuò shù
zuò bì
zuò dào
zuò dì
zuò bàn
zuò bì
zuò fǎ
zuò xián
zuò bù
zuò ná
zuò shí
zuò cún
zuò zhèn
zuò xiǎng
zuò kàn
zuò fàn
zuò jiǎ
zuò xíng
zuò yù
zuò tuì
zuò nián
zuò zuì
zuò qí
zuò suǒ
zuò kùn
zuò pù
zuò chán
zuò zhuō
zuò biāo
zuò jǐng
zuò gē
zuò miǎn
zuò cuī
zuò dìng
zuò gǔ
zuò tái
zuò zhào
zuò shī
zuò táng
zuò huā
zuò pái
zuò mǎ
zuò cì
zuò xià
zuò chī
zuò guǎn
zuò kē
zuò qǐ
zuò yōng
zuò yuè
zuò děng
zuò lǜ
zuò bān
zuò liè
zuò xǐ
zuò yú
zuò yú
zuò guān
zuò là
zuò gěi
zuò diàn
zuò dūn
zuò qí
zuò lèi
chū lái
jìng lái
yǒu lái
hòu lái
hū lái
rì lái
qǐng lái
lì lái
xiàng lái
zǎo lái
yuán lái
dēng lái
guài lái
jiāng lái
xíng lái
qù lái
qiè lái
dōu lái
lǎo lái
gé lái
suàn lái
xiāng lái
wài lái
jiē lái
ér lái
kàn lái
hái lái
xiān lái
fāng lái
liào lái
quàn lái
chū lái
fú lái
dé lái
zhāo lái
wǎn lái
bǐ lái
tuō lái
yǐ lái
yóu lái
běn lái
hái lái
zhuàn lái
sù lái
yōng lái
tà lái
qià lái
jiù lái
cóng lái
jiàn lái
yàn lái
dà lái
zhòng lái
luò lái
xiū lái
wǎng lái
zhēn lái
tè lái
xiàng lái
xǔ lái
xìng lái
niào lái
kě lái
huì lái
yuè lái
jù lái
huí lái
yuán lái
zhí lái
jīn lái
shàng lái
wú lái
dǐng lái
tīng lái
rú lái
dài lái
xià lái
ěr lái
bó lái
yòng lái
xiǎng lái
dào lái
zǐ lái
guī lái
shén lái
zuó lái
tǎng lái
gǔ lái
luàn lái
xīn lái
yún lái
bù lái
rù lái
xǐng lái
yǐn lái
zuò lái
zàn lái
xiǎo lái
zì lái
xián lái
huái lái
péng lái
yī lái
bié lái
qián lái
láo lái
guò lái
tǎo lái
dāng lái
yǐ lái
jìn lái
màn lái
qǐng lái
què lái
liǎng lái
ěr lái
qǐ lái
cú lái
yíng lái
shǎo lái
nián lái
jìn lái
yáo lái
hú lái
wèi lái
shēng lái
cháo lái
tǎng lái
⒈ 犹本来；向来。
引唐马戴《汧上劝旧友》诗：“坐来生白髮，况復久从戎。”
宋王安石《和宋太博服除还朝简诸朋旧》诗：“谈论坐来能慰我，篇章传出亦惊人。”
宋陈亮《贺新郎》词：“脩竹更深处，映帘櫳，清阴障日，坐来无暑。”
⒉ 犹适才；正当。
引唐李白《单父东楼秋夜送族弟沉之秦》诗：“坐来黄叶落四五，北斗已掛西城楼。”
宋张元干《点绛唇》词：“小雨忻晴，坐来池上荷珠碎。掉眉浓翠，怎不教人醉？”
⒊ 移时；顷刻。
引唐韩愈《春雪间早梅》诗：“玲瓏开已徧，点缀坐来频。”
宋黄庭坚《次韵雨丝云鹤》之二：“坐来改变如苍狗，试欲挥毫意自迷。”
宋陈与义《登城楼》诗：“百年几凭栏，亦有似我不？城阴坐来失，白水光不流。”
1. 古人双膝跪地，把臀部靠在脚后跟上，这是其本义，后泛指以臀部着物而止息：席地而坐。坐待。坐垫。坐骨。坐化（佛教指和尚盘膝坐着死去）。坐禅。坐功。坐骑。
2. 乘，搭：坐车。坐船。
3. 坚守，引申为常驻，不动：“楚人坐其北门，而覆诸山下”。坐庄。
4. 建筑物的位置或背对着某一方向：坐落。坐北朝南。
5. 把锅、壶等放在火上：坐锅。
6. 物体向后施压力：房顶往后坐。
7. 介词，因，由于，为着：“停车坐爱枫林晚，霜叶红于二月花”。
8. 副词（ａ．空，徒然，如“胡为坐自苦，吞悲仍抚膺”；ｂ．无故，自然而然，如“如若此，则盐必坐长十倍”；ｃ．遂，即将，如“寒英坐销落，何用慰远客”；ｄ．深，如“感此伤妾心，坐愁红颜老”；ｅ．正，恰好，如“西村渡口人烟晚，坐见渔舟两两归”）。
9. 定罪：连坐。反坐。坐赃（犯贪赃罪）。
10. 瓜果等植物结实：坐瓜。坐果。
11. 同“座”。
来读音：lái1.从别的地方到说话人所在的地方（跟“去”相对）：～往。～宾。～信。从县里～了几个干部。
2.（问题、事情等）发生；来到：问题～了。开春以后，农忙～了。
3.做某个动作（代替意义更具体的动词）：胡～。～一盘棋。～一场篮球比赛。你歇歇，让我～。何必～这一套?
4.趋向动词。跟“得”或“不”连用，表示可能或不可能：他们俩很谈得～。这个歌我唱不～。
5.用在另一动词前面，表示要做某件事：你～念一遍。大家～想办法。
6.用在另一动词或动词结构后面，表示来做某件事：我们贺喜～了。他回家探亲～了。
7.用在动词结构（或介词结构）与动词（或动词结构）之间，表示前者是方摘了一个荷叶～当雨伞。你又能用什么理由～说服他呢?
8.来着：这话我多会儿说～?
9.未来的：～年。～日方长。
10.姓。
11.诗歌、熟语、叫卖声里用作衬字：正月里～是新春。不愁吃～不愁穿。黑白桑葚～大樱桃。
12.用在动词后，表示动作朝着说话人所在的地方：把锄头拿～。各条战线传～了振奋人心的消息。
13.用在动词后，表示结果：信笔写～。一觉醒～。说～话长。看～今年超产没有问题。想～你是早有准备的了。