lǚ xīn
lǚ wēi
lǚ kān
lǚ nián
lǚ bǎn
lǚ jìng
lǚ dù
lǚ rén
lǚ sǎ
lǚ lì
lǚ bì
lǚ huò
lǚ suì
lǚ jiàn
lǚ qí
lǚ jié
lǚ yì
lǚ dài
lǚ guì
lǚ cháng
lǚ jié
lǚ yè
lǚ zǔ
lǚ dǎo
lǚ qīng
lǚ jù
lǚ jí
lǚ zhēn
lǚ xíng
lǚ qià
lǚ zhōng
lǚ róng
lǚ xī
lǚ báo
lǚ shuāng
lǚ dài
lǚ duān
lǚ zūn
lǚ jí
lǚ cháng
lǚ fāng
lǚ xìng
lǚ bīng
lǚ qiāo
lǚ zhèng
lǚ qú
lǚ wèi
lǚ hé
lǚ shéng
lǚ jié
lǚ dào
lǚ tǎn
lǚ guà
lǚ xiǎn
lǚ jiè
lǚ jī
lǚ hǔ
lǚ fú
lǚ jì
lǚ yuē
lǚ xì
lǚ yùn
lǚ qiān
lǚ chǐ
lǚ mǔ
lǚ tàn
lǚ xū
lǚ hén
lǚ xiǎn
lǚ wěi
lǚ lǐ
lǚ shàng
lóng rén
lǎn rén
xiū rén
dài rén
huáng rén
zǎo rén
xián rén
chù rén
dūn rén
shā rén
bái rén
dà rén
tóng rén
zhàng rén
fǔ rén
guǒ rén
chún rén
hé rén
pān rén
lǚ rén
shēng rén
má rén
hóng rén
tǐ rén
mài rén
qiān rén
xìng rén
mǐn rén
zhì rén
yǐ rén
guā rén
dǔ rén
chuí rén
zhì rén
ān rén
sān rén
yǎng rén
huái rén
róu rén
táo rén
lì rén
zéi rén
cí rén
chún rén
wēn rén
dǎo rén
kuān rén
guī rén
lián rén
qīn rén
sōng rén
bù rén
chéng rén
dāng rén
jī rén
tóng rén
yǎn rén
huáng rén
bó rén
méi rén
⒈ 躬行仁道。
引汉焦赣《易林·大畜之需》：“躬体履仁，尚德止讼，宗邑以安，三百无患。”
唐韩愈《除崔群户部侍郎制》：“具官崔群，体道履仁，外和内敏。”
元刘壎《隐居通议·杂录》：“我先帝廸畏天显，怀保小民，四十一年躋敬履仁，用能延洪基绪，式克至于今日。”
履lǚ(1)（名）鞋：衣～｜革～｜削足适～。(2)（动）踩；走：～险如夷｜如～薄冰。(3)（名）脚步：步～。(4)（动）履行：～约。
仁读音：rén[ rén ]1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。