dǔ jìng
dǔ yì
dǔ jù
dǔ àn
dǔ shàng
dǔ qīn
dǔ jí
dǔ mì
dǔ me
dǔ nòu
dǔ dǔ
dǔ zhuān
dǔ rén
dǔ hǎo
dǔ rén
dǔ ài
dǔ lùn
dǔ hèn
dǔ shǒu
dǔ xiàng
dǔ xìn
dǔ zhōng
dǔ ài
dǔ qín
dǔ chéng
dǔ zāi
dǔ zhì
dǔ lèi
dǔ zhì
dǔ zhì
dǔ zé
dǔ zhài
dǔ mó
dǔ xué
dǔ niàn
dǔ yǒu
dǔ bèi
dǔ bì
dǔ shèng
dǔ sù
dǔ sī
dǔ gù
dǔ jiàn
dǔ gù
dǔ xí
dǔ fěi
dǔ yì
dǔ yǎ
dǔ liè
dǔ xù
dǔ jiù
dǔ lì
dǔ dìng
dǔ lǎn
dǔ xiào
dǔ jiàng
dǔ shì
dǔ shēng
dǔ lóng
dǔ lǎo
dǔ kē
dǔ shēn
dǔ jǐn
dǔ huì
dǔ xíng
dǔ bìng
dǔ kē
dǔ lǜ
dǔ gǔ
dǔ pín
dǔ mù
dǔ juàn
dǔ yì
dǔ sù
dǔ shí
dǔ huàn
dǔ lù
dǔ shèn
dǔ sú
dǔ xiū
dǔ wán
dǔ nù
dǔ měi
dǔ xìng
dǔ jiào
dǔ mǐn
dǔ qiē
dǔ hòu
dǔ zhèng
dǔ zhòng
dǔ gōng
dǔ liàng
kuān rén
dà rén
lián rén
huáng rén
má rén
yǎng rén
lǚ rén
fǔ rén
huáng rén
sōng rén
pān rén
guī rén
xìng rén
tóng rén
zhì rén
zhì rén
méi rén
qiān rén
jī rén
cí rén
ān rén
táo rén
tóng rén
shā rén
tǐ rén
yǐ rén
zéi rén
róu rén
bó rén
lì rén
chéng rén
lóng rén
lǎn rén
chù rén
dài rén
dǔ rén
guǒ rén
chún rén
shēng rén
dǎo rén
chuí rén
sān rén
xián rén
hóng rén
huái rén
zǎo rén
dūn rén
qīn rén
dāng rén
bái rén
yǎn rén
hé rén
bù rén
xiū rén
wēn rén
mǐn rén
guā rén
mài rén
zhàng rén
chún rén
⒈ 笃实而仁厚。
引《史记·鲁周公世家》：“自文王在时， 旦为子孝，篤仁，异於羣子。”
笃dǔ(1)（形）忠实：～志。(2)（形）（病势）沉重：危～。
仁读音：rén[ rén ]1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。