lóng yào
lóng yòu
lóng míng
lóng chōng
lóng hán
lóng jué
lóng bèi
lóng shī
lóng báo
lóng xī
lóng gāo
lóng lóng
lóng yuè
lóng jùn
lóng gàn
lóng měi
lóng fù
lóng wū
lóng bó
lóng rǔ
lóng zhōng
lóng xiǎn
lóng bō
lóng gù
lóng gōng
lóng fèi
lóng qíng
lóng zhèn
lóng jiù
lóng yán
lóng hòu
lóng kuàng
lóng shèng
lóng shì
lóng tì
lóng guì
lóng cháng
lóng jì
lóng fú
lóng hè
lóng dòng
lóng rán
lóng bì
lóng liè
lóng jí
lóng xíng
lóng zhōu
lóng yáo
lóng lǐ
lóng gǔ
lóng kuā
lóng juàn
lóng jīn
lóng wàng
lóng yáo
lóng tài
lóng qǐ
lóng jī
lóng kū
lóng jī
lóng huà
lóng yǔ
lóng fēng
lóng jùn
lóng sī
lóng zhòng
lóng chóng
lóng qióng
lóng yīn
lóng mì
lóng jì
lóng dūn
lóng mǎn
lóng kōng
lóng jǐng
lóng jìng
lóng lǜ
lóng pàn
lóng gǔ
lóng dé
lóng xíng
lóng mǔ
lóng qióng
lóng xìng
lóng zōng
lóng xiàng
lóng dǐ
lóng yǒng
lóng wā
lóng miǎn
lóng zhǐ
lóng yì
lóng miǎo
lóng ēn
lóng lì
lóng chāng
lóng dōng
lóng rè
lóng hù
lóng zuò
lóng zhǔn
lóng qìng
lóng miǎo
lóng xīng
lóng rén
lóng bǐ
chéng rén
shā rén
tǐ rén
guǒ rén
méi rén
huáng rén
dāng rén
zhàng rén
bái rén
sōng rén
hóng rén
zǎo rén
lǎn rén
hé rén
táo rén
lián rén
xiū rén
chù rén
zhì rén
qiān rén
lǚ rén
zhì rén
yǎn rén
dǔ rén
xián rén
róu rén
bù rén
tóng rén
bó rén
shēng rén
chún rén
kuān rén
mài rén
dǎo rén
huái rén
guī rén
tóng rén
mǐn rén
pān rén
jī rén
huáng rén
dūn rén
yǐ rén
dà rén
ān rén
lì rén
sān rén
dài rén
cí rén
xìng rén
chuí rén
guā rén
fǔ rén
yǎng rén
wēn rén
zéi rén
qīn rén
má rén
lóng rén
chún rén
⒈ 指深厚的仁爱之心。
引《荀子·修身》：“君子贫穷而志广，隆仁也；富贵而体恭，杀埶也。”
杨倞注：“仁爱之心厚，故所思者广。”
1.盛大：～重。
2.兴盛：兴～。
3.深厚；程度深：～情厚谊。～冬。
4.凸起：～起。
仁读音：rén[ rén ]1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。