chún dàn
chún mèn
chún sù
chún yī
chún rén
chún chéng
chún zhì
chún mǔ
chún shí
chún jūn
chún wéi
chún cuì
chún yào
chún zé
chún zhe
chún pǔ
chún xìn
chún mò
chún mào
chún yī
chún míng
chún bái
chún shēn
chún áo
chún huà
chún zhì
chún liáng
chún lí
chún chún
chún zhì
chún zhuó
chún jì
chún jīng
chún yì
chún shàn
chún pǔ
chún dé
chún nóng
chún lǔ
chún jūn
chún gǔ
chún yào
chún dàn
chún hǎo
chún hé
chún jiǎn
chún yì
chún què
chún shū
chún shú
chún rén
chún dān
chún jìng
chún páng
chún ào
chún gāng
chún jié
chún dǔ
chún guāng
chún yuè
chún lí
chún huī
chún lǔ
chún yǎ
chún jǐn
chún yào
chún xiàng
chún yú
chún yuán
chún zhì
chún yán
chún měi
chún gù
chún xíng
chún zhí
chún jiāo
chún bèi
chún liú
chún jìn
chún huá
chún gōu
chún zhèng
chún xī
chún sú
chún qì
chún hòu
chún xiào
chún zhòng
chún máng
chún xióng
chún bó
chún jié
chún yuán
chuí rén
dūn rén
kuān rén
huái rén
lián rén
cí rén
chún rén
huáng rén
guā rén
yǎng rén
chù rén
zǎo rén
tǐ rén
zéi rén
zhì rén
huáng rén
yǐ rén
dǔ rén
yǎn rén
jī rén
xián rén
róu rén
pān rén
xiū rén
bó rén
bù rén
qīn rén
dài rén
qiān rén
lǚ rén
hé rén
zhàng rén
tóng rén
sān rén
dāng rén
lóng rén
hóng rén
ān rén
fǔ rén
xìng rén
shā rén
méi rén
má rén
chún rén
dà rén
tóng rén
lì rén
zhì rén
bái rén
mǐn rén
guī rén
táo rén
sōng rén
shēng rén
dǎo rén
mài rén
guǒ rén
wēn rén
lǎn rén
chéng rén
⒈ 敦厚仁慈。亦指敦厚仁慈的人。
引汉王褒《四子讲德论》：“故大汉之为政也，崇简易，尚宽柔，进淳仁，举贤才，上下无怨，民用和睦。”
1. 朴实：淳朴。淳厚。淳古。淳风（质朴敦厚的风气）。
2. 成对。
3. 古同“醇”，酒味厚、纯。
仁读音：rén[ rén ]1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。