jià shuō
jià é
jià biàn
jià zhào
jià shuō
jià yù
jià lí
jià qū
jià hōng
jià shì
jià sú
jià tiē
jià piào
jià zhì
jià làng
jià bèi
jià é
jià dàn
jià hóng
jià shǐ
jià zuò
jià zǎi
jià yì
jià cáo
jià niǎo
jià míng
jià yán
jià tóu
jià lóng
jià kuà
jià yuán
jià chéng
jià gǔ
jià yún
jià líng
jià yì
jià lí
jià tiān
jià fú
jià hǎi
jià bēng
jià lǐ
jià líng
jià jiān
jià què
jià líng
jià dào
jià pái
jià lín
jià tǐng
jià cháng
jià chē
jià yán
jià hé
jià kōng
jià yù
jià niáng
jià bù
jià huò
jià hè
jià zuì
xiǎo chéng
piān chéng
zhì chéng
bǐ shèng
dà chéng
jǐng chéng
chuán chéng
kě chéng
jùn chéng
qí chéng
shǐ shèng
chuán chéng
cì chéng
zhào chéng
jiā shèng
sì chéng
bài shèng
zhú chéng
qiū chéng
xiāng chéng
sī chéng
xià chéng
tuō chéng
dān chéng
èr chéng
zhēn chéng
fù chéng
bǎo chéng
jià chéng
péi chéng
zuǒ chéng
zì chéng
yú chéng
yī shèng
huàn chéng
guó chéng
fén chéng
yǐ chéng
pí chéng
yù chéng
mǎ chéng
fú chéng
zú shèng
tuō chéng
guì chéng
nèi chéng
xuān chéng
yī chéng
jǐng chéng
tiān chéng
chāo chéng
pí chéng
yǎng chéng
jiè chéng
kōng chéng
fā chéng
bài chéng
bèi chéng
chán chéng
wàn shèng
cǎi chéng
zhuǎn chéng
qiān shèng
sān shèng
zhōng chéng
fó chéng
yě shèng
bā chéng
zī chéng
cān chéng
hòu chéng
èr chéng
jùn chéng
chí chéng
qiáng chéng
jiè chéng
sōu chéng
chē chéng
bào chéng
shàng chéng
jùn chéng
bǎi shèng
lǐ chéng
jiǎo chéng
dā chéng
cān shèng
jiào chéng
fù chéng
jiā chéng
wǔ chéng
bāo chéng
pú chéng
bié chéng
yù chéng
zhōng chéng
píng chéng
sì chéng
jì chéng
wǔ chéng
shuài chéng
niǎn chéng
chū chéng
yì chéng
nú chéng
jiān chéng
gōng chéng
⒈ 车乘。
引《史记·礼书》：“人体安驾乘，为之金舆错衡以繁其饰；目好五色，为之黼黻文章以表其能。”
《后汉书·窦融传》：“及陇蜀平，詔融与五郡太守奏事京师，官属宾客相随，驾乘千餘两，马牛羊被野。”
宋曾巩《兵部尚书制》：“中台政事所出，兵部司马之任，所以典总师徒，扬国威武，至於按图辨地驾乘库兵司存之事，莫不咨焉。”
⒉ 驾车乘马。
引宋曾巩《寿安县君钱氏墓志铭》：“凝之夫妇，康寧寿考。自肆於山川之间，白髮皤然，体不知驾乘之劳，心不知机檴之畏。”
清朱之瑜《与五十川刚伯书》之二：“马口之单者为韁，牧放时用之；双者为轡，结於衔勒，驾乘时用之。”
驾jià(1)（动）使牲口拉（车或农具）：两匹马～车｜～着牲口耕地。(2)（动）驾驶：～车｜～飞机。(3)（名）指车辆；借用为对人的敬辞：大～｜劳～｜挡～。(4)（名）特指帝王的车；借指帝王：晏～｜保～。
乘读音：chéng,shèng[ chéng ]
1. 骑，坐：乘马。乘车。乘客。乘警。
2. 趁着，就着：乘便。乘机（趁着机会）。乘势。乘兴（xìng）。因利乘便。
3. 算术中指一个数使另一个数变成若干倍：乘法。乘幂（mì）。乘数。
4. 佛教的教派或教法：大乘。小乘。上乘。下乘。
5. 姓。
[ shèng ]
1. 古代称兵车，四马一车为一乘：乘舆。千乘之国。
2. 古代称四为乘：乘矢。乘壶。“以乘韦先牛十二犒师”。
3. 中国春秋时晋国的史书称“乘”，后通称一般的史书：史乘。野乘。