yāo hū
jí hū
léi hū
zhǒng hū
wà hū
yāo hū
gōu hū
zhà hū
hān hū
háo hū
xiāo hū
lí hū
téng hū
zì hū
bēn hū
chēng hu
biān hū
hē hū
chì hū
zhà hū
chě hū
fèn hū
è hū
yù hū
yīng hū
cì hū
hān hū
zhā hu
zhǐ hū
xiào hū
diǎn hū
zhāo hu
yāo hū
zào hū
tí hū
shān hū
qiǎng hū
jí hū
hài hū
níng hū
míng hū
jiē hū
chàng hū
cháng hū
zhào hū
xià hū
jiào hū
dùn hū
mù hū
huān hū
sì hū
sōng hū
gāo hū
jiào hū
háo hū
shēn hū
yī hū
jīng hū
huān hū
xī hū
xuān hū
chuǎn hū
wèi hū
zhuī hū
chàng hū
diǎn hū
tí hū
huān hū
wū hū
chuī hū
kuáng hū
dǎ hū
hào hū
jiào hū
cǎn hū
zhà hū
yú hū
gē hū
huān hū
rè hū
lú hū
bēn hū
xiāo hū
huān hū
zhā hū
shēng hū
wū hū
kuáng hū
指吐气。
⒈ 指吐气。
引汉王充《论衡·论死》：“生人所以言语吁呼者，气括口喉之中，动摇其舌，张歙其口，故能成言。”
为某种要求而呼喊：呼～。～请。～求。
呼读音：hū呼hū(1)（动）生物体把体内的气体排出体外（跟‘吸’相对）：～吸｜～出一口气。(2)（动）大声喊：～声｜欢～｜～口号｜大声疾～。(3)（动）叫；叫人来：直～其名｜一～百诺｜～之即来；挥之即去。(4)（Hū）姓。(5)象声词：北风～～地吹。