mǎ tóng
nǚ tóng
nèi tóng
bào tóng
mán tóng
péng tóng
rǎng tóng
gēng tóng
qīng tóng
lè tóng
zhòng tóng
tíng tóng
nòng tóng
chèn tóng
méi tóng
bā tóng
míng tóng
tiáo tóng
yōu tóng
gōng tóng
jīn tóng
ān tóng
diān tóng
yāo tóng
mí tóng
wén tóng
tóu tóng
lǎo tóng
chéng tóng
mù tóng
zhōng tóng
xiāng tóng
zǐ tóng
dào tóng
ā tóng
zǐ tóng
qí tóng
huán tóng
ào tóng
ái tóng
huáng tóng
ér tóng
qí tóng
xué tóng
pú tóng
rú tóng
líng tóng
mén tóng
zhuān tóng
jú tóng
chōng tóng
wán tóng
gē tóng
shān tóng
xíng tóng
niú tóng
bǎng tóng
qiáo tóng
yín tóng
bì tóng
zhì tóng
gē tóng
jiā tóng
yú tóng
cūn tóng
kuáng tóng
yòu tóng
luán tóng
dān tóng
shēng tóng
guàn tóng
bào tóng
ér tóng
jié tóng
qín tóng
jiǎo tóng
méng tóng
hái tóng
指僮仆。
⒈ 指僮仆。参见“橘奴”。
引宋王禹偁《送笻杖与刘湛然道士》诗：“有客遗竹杖，九节共一枝……持此以为赠，所谓得其宜。少助橘童力，好引花鹿随。”
《无事为福斋随笔》卷上引宋张伯玉诗：“小圃移花山客瘦，夜窗捣药橘童寒。”
橘jú（名）橘子树常绿乔林；果实长卵圆形；果皮红黄色；肉多汁甜；果皮及种子和树叶都可做药；也指橘树的果实：无核密～。
童读音：tóng童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。